کتاب بهشت های گمشده

در آن لحظه ی نادر،مرد به خود گفت: آن چه برای شادمانی ام خواستارم این است که در کنار تو در ایسلند آرام بگیرم در روزی بزرگ و با تو اکنون را سهیم شوم هم چنان که موسیقی یا طعم میوه ای تو را با خود سهیم میکند در آن لحظه ی نادر مرد در کنار او در ایسلند بود.

برای من مرگ، امید است. منسوخ شدن یقین بی معنی است. محو شدن و فراموش شدن است. امیدوارم به تمامی فراموش شوم و اعتقاد دارم که مرگ این است.

با توجه به گذشته ام می توانم قبول کنم که هر کاری کرده ام به تاریخ دنیا و به تمام فرایند عالم که قبلا بوده، بستگی داشته است،اما اگر در این لحظه به من بگویند که آزاد نیستم، خود را می بازم. من دو دست دارم و می گویم که می توانم انتخاب کنم کدام دست ام را روی میز بگذارم، اما اکنون که گذاشتم تا دست چپ ام بیفتد، چه گونه می توانم قبول کنم که این عمل مشخص شده بوده و افتادن دست راست غیرممکن بوده است؟ اما در مورد گذشته این طور نیست... هیچ راهی برای جبران نداریم...