کتاب مشتی غبار

چندگاهی بود که در جهانی زیسته که ناگهان از نظم عاری شده٬ چنان بود که کلیه ی اصول و مبادی امور و کل مسائلی که تجربه کرده و آموخته بود ناگهان صورت چیزهای بی اهمیتی یافته بودند. چونان اشیا ناچیزی که شخص آن ها را به بی قیدی در جایی از میز آرایش می گذارد و بعدها راه به آن ها نمی برد .

هیچ اوضاع و احوال ناگواری٬ هیچ حرکت زشت و زننده ای٬ نمی توانست ذره ای بر این آشفتگی که او را در میان گرفته بود بیفزاید. خیلی چیزها بستگی به تاثیر روانی قضایا دارد. و او چند روز طول کشید تا معنا و مفهوم این جریان را دریافت. حق هم داشت: به عشق و علاقه و اعتماد به او عادت کرده بود.

اگر همه مثل هم فکر می کردیم، دنیا خیلی کسل کننده می شد.