کتاب سوفیا پتروونا

کار کردن در یک دفتر انتشاراتی، سوفیا پتروونا را کاملا مسحور و افسون کرده بود. بعد از یک ماه کار، واقعا دیگر نمی فهمید چطور تا آن زمان توانسته بدون شغل سر کند. بله، البته که برایش ناخوشایند بود صبح به آن زودی و در آن سرما با نور چراغ بلند شود. سرمای صبح هم، هنگام انتظار برای سوار شدن به تراموا و لا به لای جمعیتی خواب آلود و عبوس، استخوان سوز بود. بله، تلق تلوق ماشین های تحریر هم در اواخر روز باعث سردردش می شد. اما با همه ی این ها، کار کردن چقدر مسحورکننده و جالب بود!

در بچگی، عاشق رفتن به مدرسه بود و همیشه وقتی سرما می خورد و ناچار در خانه نگهش می داشتند، اشکش درمی آمد. حالا هم عاشق رفتن به دفتر کار بود. مسئولان انتشاراتی، وقتی دیدند چقدر وجدان کاری دارد و چقدر رازدار است، خیلی زود او را ماشین نویس ارشد موسسه کردند؛ در واقع مسئول گروه ماشین نویسی. تقسیم کار بین ماشین نویس ها، شمردن صفحات و تعداد سطرها، و سنجاق کردن ورق ها از وظایف او بود؛ و سوفیا پتروونا این کارها را به مراتب بیش از ماشین کردن متن ها دوست داشت.

برای لحظه ای به هیچ چیز جز همین اشیاء فکر نمی کرد. این چیزها را به جا می آورد: پنجره، صندلی، لباس. اما لحظه های بعد، جایی کنار قلبش، یک حس وحشت جان می گرفت، چیزی مثل حس درد، و از میان همه ی آن درد، ناگهان همه چیز را به یاد می آورد.