کتاب روانشناسی خواب

در دوران پیش از ظهور علم، مردم نسبت به تعبیر خواب علم و آگاهی نداشتند. هرچه را که پس از بیداری به یاد می‏آوردند، بیان دوستانه یا خصمانه از قدرت های والا می پنداشتند خواه شیطانی یا ملکوتی. با پیدایش اندیشه‏‏‏های علمی، کلیت این افسانه‏گرایی توصیفی به روانشناسی تبدیل شد. امروزه بین افراد تحصیلکرده کمتر کسی پیدا می‏شود که نسبت به این واقعیت تردید داشته باشد که خواب عمل روانی خود رویابین است. اما از زمان زوال فرضیه‏های افسانه‏ای، تعبیر خواب طرفداران زیادی پیدا کرده است. وضعیت منشا آن، رابطه ی آن با زندگی روانی ما در عالم بیداری، فارغ بودن آن از مزاحمت هایی که در حالت خواب ظاهرا اخطار می‏دهد، تناقض‏های غریب آن با تفکر بیداری ، ناهمخوانی بین تصاویر و احساساتی که پدید می آورد، محو تدریجی خواب، روشی که در آن به هنگام بیداری تفکر ما صرف نظر از یک چیز عجیب به آن اعتماد می‏کند و یادآوری‏های ما که آن را جا به جایی یا رد می‏کند، تمام اینها و بسیاری از مسائل دیگر صدها سال است که پاسخ مطلوبی نیافته اند. پیش از هر چیز پرسشی درباره ی معنای خواب مطرح می‏شود، پرسشی که فی نفسه دوبعدی ست. ابتدا اهمیت روانی خواب، موقعیت آن نسبت به فرایندهای روانی، در خصوص کارکرد ممکن بیولوژیکی مطرح است، دوم اینکه آیا خواب معنایی دارد؟ آیا می‏توان از سایر سنتزهای ذهنی، معنا و مفهومی از هر رویای واحد دریافت کرد؟