کتاب آوای موج ها

دختری آن جا بود که پیش از این ندیده بود. دختر به توده ای از چوب بست های سنگین تکیه داده بود تا استراحتی کند. این چوب بست ها را به خاطر شکلشان چرتکه می نامیدند. قایق های ماهیگیری را ابتدا به وسیله ی وینچ روی ساحل می کشیدند و بعد چرتکه ها را زیر قایق ها قرار می دادند تا قایق ها به نرمی روی آن سر بخورند. ظاهرا دختر تازه از حمل این چوب بست ها دست کشیده بود تا نفسی تازه کند. پیشانی اش خیس عرق بود و گونه هایش برافروخته.

پسر به خاطر نمی آورد که این دختر را پیش از این دیده باشد. چرا که چهره ای در یوتاجیما نبود که او نشناسد. در نظر اول گمان کرد غریبه است. اما لباس دختر مثل لباس اهالی بود. تنها تفاوتش با دیگر دختران با نشاط جزیره، حالت ایستادن و خیره شدنش به دریا بود. مخصوصا از جلوی دختر رد شد. مثل کودکی کنجکاو که به غریبه ای خیره شود، ایستاد و به چشمان دختر زل زد. دختر کمی اخم کرد ولی همان طور خیره به دریا ماند و نگاهش را به طرف پسر برنگرداند. پسر پس از این کنجکاوی دقیق و بی صدا، به سرعت به راهش ادامه داد...