کتاب داستان پداگوژیکی به طور گسترده در سراسر جهان به عنوان مهم ترین اثر معلم و نویسنده شوروی A.S. ماکارنکو (1888-1939) شناخته شده است. رمان حاوی توصیفی هنری و مستند از شکل گیری (در سال 1920 در نزدیکی پولتاوا) و رهبری (توسط نویسنده تا اواسط سال 1928) مستعمره ی گورکی است، جایی که می توان با موفقیت بسیار موفق شد. بازگرداندن خردسالان و مجرمان بی خانمان به یک زندگی اجتماعی تمام عیار و فرهنگی بر اساس کار مفید اجتماعی امکان پذیر شد و مشارکت سنجیده و معقول دانش آموزان در مدیریت مشترک یک تیم سزانجام صورت پذیرفت. این کتاب در 1925- 1935 نوشته شده و در 1933-1935 در سه بخش منتشر شده است: قسمت 1 رمان در سال 1933 (در سالنامه سال هفدهم)، قسمت 2 در سال 1935 (سالنامه سال هجدهم 5) و قسمت 3 در اواخر همان سال (سالنامه سال هجدهم 8) منتشر شد. به عنوان یک نسخه جداگانه، این کتاب در سال 1937 از طریق Khudozhestvennaya Literatura منتشر شد.
"داستان پداگوژیکی" یک ارائه هنری در مورد تجربه آموزشی است که در مستعمره ی مجرمان نوجوان بوجود آمد که در نزدیکی پولتاوا ایجاد شد و از سال 1920 تا 1928 توسط نویسنده (ماکارنکو) رهبری شد. این کتاب در مورد حمایت از رویکرد ذکر شده برای آموزش مجدد از سوی مدیران مسئول کسب و کار، و همچنین در مورد رد قاطعانه ی سیستم ماکارنکو از سوی "المپوس آموزشی" - است که به اخراج ماکارنکو از مستعمره در سال 1928 و پایان دادن به این تجربه آموزشی در او منجر شد.
کتاب داستان پداگوژیکی
نیلوفر
آنتوان سیمینوویچ ماکارنکو
گل آذین
