کتاب برید کنار سوسیالیسم داره می آد

بلا نمانده بود که سر قدری ما به خاطر دو فرزندش نیامده باشد. به ‏راحتی می ‏شود حدس زد یک مرد زن ‏مردۀ کم ‏درآمد که سرپرستی دو دختربچه را برعهده دارد با چه بدبختی‏ ها و گرفتاری ‏هایی سروکله می‏ زند. زنی که قدری نیمی از درآمدش را بابت نگهداری فرزندانش به او می‏ داد، آنها را توی کوچه و دم در خانۀ همسایه ‏ها ول می‏ کرد به امان خدا. زنک را بیرون کرد و به جای او پیرزنی را به خانۀ فکسنی ‏اش که فقط یک خواب داشت آورد. این یکی که از مادربزرگش هم پیرتر بود، بعد یکی دو ماه لمباندن و پروار شدن، گفت: «اگه با من ازدواج نکنی، بچه ‏هات و نگه نمی ‏دارم.

این شد که بچه‏ ها را برداشت و برد روستاشان و گذاشت پیش یکی از اقوام. وقتی دید این یکی هم با پولی که برای مراقبت از بچه‏ ها می ‏فرستد برای خودش اسب و گاو و ماشین خریده، دیگر زله شد. این وسط مردی که زنش خیلی بچه دوست داشت و بچه‏ دار نمی‏شد، از قدری خواست سرپرستی بچه‏ ها را به آنها بدهد. یک ماه نگذشته بود که گفت: «سر جدت بیا بچه ‏هات و ببر! خونه زندگیم به باد رفت!» اهل محل برایش حرف درآورده‏ بودند که بچه‏ هایی را که از معشوقۀ مخفی ‏اش دارد، آورده نشان زنش بدهد! مدتی بعد، دوست خیری پیدا شد و بچه ‏ها را برد به شهری که خودش در آن زندگی می ‏کرد. این بار هم خبرنگارها، این جاسوس ‏های آماتور که هرروز هم تعدادشان بیشتر می‏شد و هر وقت دختری در هر جای ترکیه ناپدید می‏شد گزارشش را می‏ دادند، در روزنامه ‏هایشان نوشتند: «دختران قدری توسط بچه ‏دزدی ربوده شده‏ اند.