کتاب من و زرافه و پلی

کمی دورتر از جایی که زندگی می کنم، خانه ای چوبی و قدیمی و عجیب و غریب در کنار جاده قرار دارد. همیشه دلم می خواست بروم توی آن خانه و ببینم آن جا چه خبر است. وقتی از پنجره توی خانه را نگاه می کردم، می دیدم که همه جا تاریک و گرد و خاک گرفته است. می دانستم که قبلا طبقه ی همکف آن ساختمان، مغازه ای بود، چون می توانستم حروف رنگ و رو رفته ی سر در آن را بخوانم که نوشته بود: "قنادی". مادرم به من گفته که به مغازه شیرینی فروشی، قنادی هم می گویند و حالا هر وقت چشمم به آن مغازه می افتد، به خودم می گویم که حتما روزی شیرینی فروشی خوبی بوده است. روی شیشه ی مغازه، کسی با رنگ سفید نوشته بود: "فروشی". یک روز صبح، متوجه شدم که کلمه ی فروشی پاک شده و کسی به جای آن نوشته است: "فروخته شد". آن جا ایستادم و به کلمات خیره شدم و با تمام وجود آرزو کردم که ای کاش من آن را خریده بودم. چون آن وقت می توانستم دوباره آن را شیرینی فروشی کنم ..