هنریک یوهان ایبسن، زاده ی 20 مارس 1828 در شین و درگذشته ی 23 می 1906، شاعر، نمایشنامه نویس و درام نویس نروژی بود.ایبسن در نوجوانی پس از ورشکستگی پدرش برای نخستین بار، طعم فقر و تنگدستی را چشید و از این دوران به بعد، آن قدر به او سخت گذشت که تا آخر عمر، همواره از فقر و درماندگی همچون کابوسی دردناک می ترسید.بعد از تولد او، اوضاع خانواده تغییر کرد. مادرش برای تسکین پیدا کردن روحش، به مذهب روی آورد و پدرش هم دچار افسردگی شد. با وقوع انقلاب 1848 در شمال اروپا، ایبسن به سرودن اشعار آزادی خواهانه پرداخت. او در سال 1850 برای ادامه ی تحصیل و به امید اخذ دکترا در رشته ی پزشکی به شهر کریستیانیا عزیمت کرد. ایبسن هنگامی که در رشته ی تحصیلی خود موفق نشد، به نوشتن روی آورد. مطالعه ی تاریخ روم و توطئه ی کاتلینا و خطابه های سیسرون و همچنین شرح انقلاب فرانسه در 1848 باعث شد که ایبسن اولین نمایشنامه ی خود را در سال 1850 بنویسد. اولین اثر ایبسن به نام کاتلین در زمانی که ۲۲ ساله بود، منتشر شد. در همین ایام، کشمکش های سیاسی، ایبسن را به سمت سیاست کشاند. او عضو اتحادیه ی کارگران شد و مدتی با نوشتن مقالات سیاسی و هنری در انتشار چند روزنامه دست داشت.یک سال بعد، مدیر تماشاخانه ی شهر «برگن» شغلی به ایبسن داد. او در طول پنج سالی که در این تماشاخانه مشغول به کار بود، سفرهای بسیاری به کپنهاگ داشت و مطالعاتی در زمینه ی تئاتر به انجام رساند. ایبسن در این تئاتر با 145 نمایش همکاری کرد و در این مدت هیچ نمایشنامه ای ننوشت؛ ولی با تمرین در تئاتر، تجارب بسیار خوبی کسب کرد که بعدا در نمایشنامه نویسی به کمکش آمد.هنریک ایبسن، یکی از ستون های اصلی ادبیات مدرن نروژ است که تأثیر شگرفی بر نویسندگان بعد از خود گذاشته است.