کتاب رشت
نویسنده:
محمود اعتمادزاده (م.ا.به آذین)
3.1
از
1
رأی
ناموجود
175000
معرفی کتاب رشت
چیزی که واضح و مبرهن است، پایان شهرها در ایران است! روندی که از اواسط دهه‌ی شصت قرن 1300 آغاز شد، آغاز یک پایان بود و چنان با سرعت و قدرت ویرانگری پیش رفت که می‌توان به یقین گفت، دیگر شهری در ایران وجود ندارد که نسبتی با تاریخ، چشم‌انداز، طبیعت و انسان داشته باشد! انبوه‌سازی بی حساب و کتاب و بدون در نظر گرفتن شرایط محیطی، تاریخی، اقلیمی و فرهنگی، بلایی بر سر شهر/ شهرها در ایران آورده که خانه‌ها و معابر و اماکن عمومی از بندر لنگه تا تهران، از بیرجند تا گیلانغرب، از شیراز تا رشت، یا از روی هم کپی شده‌اند یا درحال کپی شدنند! واقعیت ماجرا این است که نمی‌دانیم آیا راه و امیدی برایمان وجود دارد که خودمان و شهرهایمان را نجات دهیم، ولی خوب می‌دانیم اگر ادبیاتمان سکوت کند، اگر شهر و ایده و تصویرش را روایت نکند، قصه‌های شهرها را ننویسد، شهرها پیش از قطعیت مرگشان، خواهند مرد! کتاب «رشت: یک شهر بیست داستان» خواست ادبیات برای روایت شهری‌ست که تاریخ، تصویر، ایده و مکان‌مندی دارد. داستان‌هایی از گذشته تا امروز، از بیست نویسنده به ترتیب تاریخ تولدشان و منظری که به رشت داشته‌اند در کتاب مجموع شده‌اند و تاریخ شخصی نویسندگانشان را با تاریخ شخصی شهرها و البته تصویر عمومی‌شان در اذهان تجمیع کرده‌اند. داستان‌های کتاب رشت، با حسن انتخاب کیهان خانجانی، همگی شهری را روایت می‌کنند که نسبتش با مدرنیته، معماری مدرن و انسان مدرن، در احترام به زنان و ارج نهادن به طبیعت و زندگی تعریف می‌شد و تمام تلاشش را برای بقای خودش و ریشه‌هایش انجام داده است. هرچند نمی‌دانیم ماجرای رشت مثل ماجراهای دیگر ما، به کجا خواهد رسید، ولی می‌دانیم، پس از ظلمت، نور است و قصه‌های این کتاب، روزنه‌هایی از این نورند!
درباره محمود اعتمادزاده (م.ا.به آذین)
محمود اعتمادزاده در بیست و سوم دی ماه سال ۱۲۹۳ شمسی در شهر رشت به دنیا آمد. آموزش ابتدایی را در رشت، سه سال اوّل متوسطه را در مشهد و سه سال آخر متوسطه را در تهران ادامه داد. در سال ۱۳۱۱ جزو دانشجویان اعزامی ایران به فرانسه رفت و تا دی ماه ۱۳۱۷ در فرانسه ماند. زبان فرانسوی را آموخت و از دانشکدهٔ مهندسی دریائی برست (Brest) و دانشکدهٔ مهندسی ساختمان دریائی در پاریس گواهی نامه گرفت.پس از بازگشت به ایران به نیروی دریائی پیوست. با درجهٔ ستوان دوم مهندس نیروی دریائی در خرمشهر مشغول به کار شد. دو سال بعد به نیروی دریائی در بندر انزلی منتقل شد و ریاست تعمیرگاه این نیرو به عهده اش گذاشته شد.در چهارم شهریور ۱۳۲۰در جریان اشغال ایران و بمباران در بندر انزلی زخمی برداشت که منجر به قطع دست چپ اوشد چون افسر بودن مانع فعالیتهای ادبی و سیاسی او بود، از آن شغل استعفا داد.در تقابل با فشار تنگدستی و تنگناهای تأمین زندگی خانواده، به کار ترجمه پرداخت. از آن پس تا آخر عمر زندگی او به فعالیت سیاسی و اجتماعی و به ترجمه و نویسندگی گذشت.شهرت وی از زمان ریاست کانون نویسندگان آغاز شد. به آذین فعالیتهای ادبی خود را از سال ۱۳۲۰، دورانی که قهرمان مجروح دوران جنگ بود، با انتشار داستان های کوتاه خود آغاز کرد. نوشته ها و داستان های کوتاه بیشتری در طول سالیان پسین به رشته تحریر درآورد و با ترجمه آثار بالزاک و شولوخوف و نگارش خاطرات و تجربیاتش از زندان های دهه ۱۳۵۰، به حیات ادبی خود ادامه داد.به آذین، روز چهارشنبه ۱۰ خرداد ۱۳۸۵ بر اثر ایست قلبی در بیمارستان آراد تهران درگذشت.سرانجام در بهار۱۳۲۳، به گفتهٔ خودش «رشتهٔ توان فرسای خدمت نظامی از گردنش باز شد» و به وزارت فرهنگ منتقل شد. سال هائی را به تدریس خصوصی زبان فرانسوی، تدریس ریاضی در دبیرستان ها و کار در کتابخانهٔ ملی در دایرهٔ روزنامه ها و مجلات گذراند. چند هفته ای هم در دورهٔ وزارت دکتر کشاورز، در سال ۱۳۲۵، سمت معاونت فرهنگ گیلان به عهده اش بود. منبع : Iranianpath.com
دسته بندی های کتاب رشت
محصولات مرتبط با کتاب رشت
اولین نفری باشید که نظر خود را درباره "کتاب رشت" ثبت می‌کند