کتاب ترانه های شبانه

من امیدوارم زنت برگردد. واقعا امیدوارم. اما اگر برنگشت خوب تو باید به فکر آینده ات باشی. شاید زن فوق العاده ای باشد اما زندگی بزرگ تر از عاشق بودن است.

«خیلی خوب است که آدم مثل یک نابالغ ده ساله رفتار کند، حال آنکه سال ها از آن دور شده. منتها آن را همین جور ادامه بدهد تا وقتی که به پنجاه سالگی نزدیک شود.» «تازه چهل و هفت سالم شده...» «منظورت از اینکه تازه چهل و هفت ساله شده چیه؟» با توجه به اینکه کنار امیلی نشسته بودم، صدایش خیلی بلند بود: «تازه چهل و هفت سال. این «تازه» چیزی است که زندگی ات را خراب کرده، ریموند. تازه، تازه، تازه. برایم بهترین کار را می کند. تازه چهل و هفت سال. طولی نمی کشد که شصت و هفت سالت بشود و «تازه» در محافل کوفتی بگردی و سعی کنی یک سقف کوفتی بالای سرت داشته باشی!»

تنها چیزی که برایش اهمیت داشت این بود که من ستاره بودم. همان کسی بودم که آرزویش را داشت، همان که وقتی در آن رستوران کوچک کار می کرد، نقشه ی به دست آوردنش را می کشید. در این فکر نبود که مرا دوست دارد یا نه. اما بیست و هفت سال زناشویی می تواند تأثیر عجیبی داشته باشد. بسیاری از زوج ها با عشق شروع می کنند، بعد از همدیگر خسته می شوند و عاقبت کارشان به بیزاری می کشد. اما بعضی وقت ها کار برعکس می شود. چند سال طول کشید، اما رفته رفته لیندی عاشق من شد. اوّل جرأت باور کردنش را نداشتم، ولی مدتی که گذشت، نتوانستم باور دیگری داشته باشم.