کتاب اعتراف به زندگی

Memoirs
کد کتاب : 1238
مترجم :
شابک : 978-600-229-576-7
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 482
سال انتشار شمسی : 1400
سال انتشار میلادی : 1974
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 4
زودترین زمان ارسال : 10 اردیبهشت

پابلو نرودا برنده ی جایزه ی نوبل ادبیات سال ۱۹۷۱

معرفی کتاب اعتراف به زندگی اثر پابلو نرودا

کتاب اعتراف به زندگی، اثری نوشته ی پابلو نرودا است که نخستین بار در سال 1974 منتشر شد. زمانی که نرودا در سال 1904 به دنیا آمد، جنوب کشور شیلی از هیاهوهای زندگی شهری به دور بود. نرودا در این شرح حال جذاب به سال های تحصیل خود در سانتیاگو، دوران اقامت موقتش به عنوان کنسول شیلی در اسپانیای در حال جنگ داخلی و دوره ی فعالیتش به عنوان یک سناتور می پردازد. این شاعر بزرگ که تفکرات کمونیستی داشت، در سال 1948 از کرسی سنا خلع و دستور دستگیری اش صادر شد. او پس از گذراندن یک سال در خفا، به کوه های آند و سپس به اروپا گریخت. قبل از این که نرودا بتواند در سال 1952 به کشورش بازگردد، ماجراجویی هایش او را به روسیه، اروپای شرقی و چین بردند. آخرین بخش این کتاب ارزشمند، پس از کودتای سال 1972 به رشته ی تحریر درآمد؛ کودتایی که باعث سقوط دولت سالوادور آلنده، دوست نزدیک نرودا شد.

کتاب اعتراف به زندگی

پابلو نرودا
پابلو نرودا، زاده ی 12 جون 1904 و در گذشته ی 23 سپتامبر 1973، نام مستعار ریکاردو الیسر نفتالی ریس باسوآلت، دیپلمات، سناتور و شاعر نوگرای شیلیایی و برنده ی جایزه ی ادبیات نوبل بود. او نام مستعار خود را از یان نرودا، شاعر اهل چک، انتخاب کرده بود.نرودا در شهر پارال در جنوب سانتیاگو به دنیا آمد. پدرش کارمند راه آهن و مادرش معلم بود. او هنگامی که دوماهه بود، مادرش را از دست داد و همراه پدرش به شهر تموکو رفت.نرودا از کودکی به نوشتن علاقه داشت و بر خلاف میل پدرش با تشویق اطرافیان رو به رو می شد. یکی...
نکوداشت های کتاب اعتراف به زندگی
A revealing record of Neruda's life.
شرحی آشکارکننده از زندگی نرودا.
Barnes & Noble

Brilliant.
درخشان.
National Review

A classic and deeply moving memoir.
شرح حالی کلاسیک و عمیقا تکان دهنده.
Amazon Amazon

قسمت هایی از کتاب اعتراف به زندگی (لذت متن)
زندگی من، هزارتکه ای است از تمامی زندگی های یک شاعر.

از آنچه بر این کاغذها جا می گذارم، چون انگورچینی پاییزی تاکستان ها، برگ هایی زرد خواهند ماند که در مسیر مرگ اند و انگورهایی که جانی تازه در شراب مقدس می گیرند.

آنچه که خاطره نویس به یاد می آورد با آنچه شاعر بازآفرینی می کند، یکی نیست. خاطره نویس شاید کمتر زیسته باشد اما از رخدادها عکس گرفته است و آن ها را با توجهی خاص به جزئیات بازآفرینی می کند. شاعر اما در گالری پر از اشباح را در برابرمان می گشاید که ارواح در آن با تاریک روشن های زمان خود می رقصند.