با گونه ای طنزآمیز از نوستالژی که با شوخ طبعی های گزنده ی «دولاتوف» ترکیب شده است.
داستان های او، پنجره ای کوچک را رو به زندگی روزمره در اتحاد جماهیر شوروی سابق می گشاید.
فوق العاده انسانی، و به شکل لذت بخشی کنایه آمیز.
بی دلیل نیست که همه ی کتاب ها، حتی کتاب های نه چندان مهم، شبیه چمدان هستند.
زندگی ما چیزی نیست جز دانه ای شن در اقیانوس بی تفاوت بی نهایت.
بحث کردن فایده ای نداشت، اما البته که بحث کردم.
کتاب خیلی خوبی بود و با معضلات و فرهنگ کشور شوروی در قالب خاطرات آشنا میکرد و طنزهای تلخی از زندگی در دوران کمونیس داشت اونجا که به دنبال سوژه میگشت و چون اسم طرف خارجی بود نمیشد افتخاراتی رو داشته در روزنامه چاپ بشه
از دولاتف تپه پوشکین که خوندم از قلم نویسنده خوشم اومد کتاب چمدان هم کتابخوشخوانی و کوتاهی بود.