کتاب فن نمایشنامه نویسی

The Art of Dramatic Writing
کد کتاب : 21561
مترجم :
شابک : 978-2000063094
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 477
سال انتشار شمسی : 1401
سال انتشار میلادی : 1942
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 12
زودترین زمان ارسال : 3 اردیبهشت

معرفی کتاب فن نمایشنامه نویسی اثر لاجوس اگری

با "فن نمایشنامه نویسی" به قلم "لاجوس اگری"، تمام تکنیک های اساسی را که یک نمایش نویس موفق باید بداند، یاد بگیرید.
در میان خیل بی شمار کتاب هایی که چگونگی نمایش نامه نویسی را آموزش می دهند، تعداد اندکی پیدا می شوند که رموز مربوط به ساختار نمایش نامه را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهند. "فن نمایشنامه نویسی" نوشته ی "لاجوس اگری"، یکی از این معدود کتاب هاست که دستورالعمل های آن می تواند دقیقا با همان کیفیت، برای نوشتن داستان کوتاه، رمان یا فیلم نامه نیز به کار گرفته شود.
"لاجوس اگری" در "فن نمایشنامه نویسی"، زیر و بم نمایش نامه ها را ارزیابی می کند؛ او با آنچه که قلب یک نمایش را تشکیل می دهد کارش را آغاز می کند: با شخصیت ها. لولایی که تمام نمایش نامه های خوب بر آن استوارند، آدم ها و روابطشان هستند؛ آن ها هستند که در خدمت داستان قرار گرفته، آن را به جلو رانده و به آن زندگی می بخشند. در این بین درکی از انگیزه های انسانی و اینکه چرا افراد به طریقه ی خاصی رفتار و عمل می کنند نیز به دست می آید. "لاجوس اگری" از همه جا مثال می زند. از رومئو و ژولیت اثر ویلیام شکسپیر گرفته تا خانه عروسک به قلم هنریک ایبسن. او با این مثال ها نشان می دهد که چرا داشتن یک فرض اساسی در قالب رفتار انسانی و توسعه ی تغایر نمایشی بر اساس آن رفتار، برای نویسنده ضرورت دارد. "فن نمایشنامه نویسی" که شامل الفبای "لاجوس اگری" درباره ی فرضیات، شخصیت ها و کشمکش است، رویکردی مستقیم و راهنمایی مناسب برای دستیابی به حقیقت در نوشتن به حساب می آید.

کتاب فن نمایشنامه نویسی

لاجوس اگری
لاجوس اگری Lajos N. Egri (4 ژوئن 1888 - 7 فوریه 1967) نویسنده کتاب The Art of Dramatic Writing بود که به طور گسترده به عنوان یکی از بهترین آثار در زمینه نمایشنامه نویسی قلمداد می شود، گرچه آموزه های او از آن زمان برای اقتباس نوشتن داستان کوتاه، رمان و فیلمنامه استفاده می شود. او همچنین نویسنده کتاب درسی همراه است، «هنر نوشتن خلاق»، که در ادامه به موضوعات مشابه می پردازد.
قسمت هایی از کتاب فن نمایشنامه نویسی (لذت متن)
شهرت طلبی از لوازم زندگی ماست. همه ما، همیشه، علاقمندیم که معرض توجه باشیم. کسی که از تصور مردم درباره خود مظنون است و کسی که متمایل به گوشه گیری و انزواست هردو می خواهند به این وسیله خود را در معرض توجه مردم قرار دهند. اگر عدم پیشرفت و شکست خوردن در کار در مردم ایجاد تاسف و ترحم کند آرزوی همه ما این خواهد بود که در کار خود شکست بخوریم. چرا فلان مرد همیشه زنان خیابان را دنبال می کند، او که مرد نان آور و پدر خوب و حتی شوهر مهربانی است چرا به این کار تن در می دهد؟ لابد نقصی در زندگی او موجود است. به قدر کافی خود را مهم نمی بیند. خانواده و دوستانش برای او اهمیتی قائل نیستند. شب و روز سرگرم کار خود است و کسی به او توجه و اعتنایی ندارد. از این جهت هربار که زنی را به دام می کشد خود را مظفر و منصور می یابد و در خود احساس قدرت و اهمیت می کند و چنین می پندارد که کاری انجام داده است. علاقه انجام کارهای مهم در این جوان به شکار جنس لطیف تبدیل شده است. مادر از زاییدن کودک احساس آفریدن در خود می کند و بقاء و دوام خود را در وجود طفل خود می بیند. شاید این دلیل دیگری باشد به این که زن های بچه دار کمتر درصدد جلب کردن جنس مرد هستند. بزرگ ترین رنج و درد مادر موقعی است که حس کند فرزندش به خاطر علاقه ای که به او دارد غم و اندوه خود را از او پنهان می دارد. تصور می کند که فرزندش او را بی اهمیت می داند.