کتاب گوشه دنج کلاس

معلم عزیزم، هر زمان می خواستم چیزی به تو بگویم، گوشه ی لباست را می کشیدم و در گوشت زمزمه می کردم؛ این بار می خواهم نامه ای برایت بنویسم.

بچه ها که ساکت شدند، یک خبر مهم را بلند اعلام کردی: «عزیزانم! امسال قرار است دانش آموزان کلاس دوم برای خودشان توی مدرسه، یک باغچه درست کنند و در آن گیاه بکارند. یک تجربه ی معرکه و به دردبخور برای همه ی ما.» شادی کنان فریاد زدم: «جانمی جان! می خواهیم خاک بازی کنیم.»

و تو گفتی: «بله، درست است. اما قبل از آن باید کلی مطلب درباره ی گیاهان بخوانیم. باید ریاضیات یاد بگیریم تا بتوانیم زمین باغچه را اندازه گیری کنیم. باید نوشتن یاد بگیریم تا تصمیم هایی را که برای باغچه داریم، یادداشت کنیم.» خواندن؟ ریاضیات؟ نوشتن؟ ولی من توی دویدن و بپربپر کردن، مهارت بیشتری داشتم.