کتاب عروس دریایی

اگر به مدت کافی به عروس های دریایی نگاه کنید، تپش قلبشان را احساس می کنید. فرقی ندارد آن ها از کدام نوع باشند؛ «آتوالا»ی خون قرمز با درخشش دل فریب و خیره کننده و یا گونه ی «کلاه گل دار» یا «آرلیا آریتا» که مثل ماه نیمه روشن است. وقتی به سرعت جمع می شوند و دوباره خود را رها می کنند، انگار ضربان دارند؛ مانند قلب یک روح؛ قلبی که می توان از آن طرفش دنیای دیگری را دید؛ جایی که تمام گمشده هایت در آن پنهان شده اند.

خانم ترتن می گوید اگر 80 سال عمر کنی، قلبت سه میلیارد بار می تپد. داشتم سعی می کردم چنین عدد بزرگی را تصور کنم. سه میلیارد. سه میلیارد ساعت قبل، انسان های مدرن وجود نداشتند و فقط غارنشینان چشـم گنده ی پرمو روی زمین زندگی می کردند که تنها صدایشـان خرخر بود. سه میلیارد سـال قبل، شاید زندگی هم وجود نداشت؛ و حالا ببین قلبت چقدر خوب کارش را انجام می دهد و می تواند تا سه میلیارد بار پشت سر هم بزند؛ البته به شرطی که تا آن وقت زنده باشی.

همیشه تصور می کردم مردم با چشم هایشان می بینند، اما وقتی از طرف مدرسه ی راهنمایی یوجین فیلد ممریال برای اردوی پاییزی به آکواریوم رفتیم، من، یعنی «سوزی سوانسون» کاملا نامرئی شدم! انگار دیده شدن، بیشتر از چشم، به گوش مربوط است.