هزار افسان از ادبیات دوره ی ساسانی است که داستان های اش ریشه های ایرانی و هندی دارند. این مجموعه را در سده ی هشتم میلادی (دوم هجری) به عربی ترجمه کردند و داستان هایی را با بن مایه های عربی بر آن افزودند و بدین سان، سنگ بنای هزار و یک شب گذاشته شد. در سده های نهم و دهم میلادی داستان های بغدادی را، که به هارون الرشیدی معروف اند، به کتاب اضافه کردند و پس از آن تاریخ نیز حلقه های داستانی و حکایت های دیگری مثل سندبادنامه، و در سده ی نوزدهم لایه های دیگری از داستان ها، در مصر و شام(سوریه) به آن بار شد که بیشترشان از حیات جنسی، جادو و جادوگری و زندگی طبقات فرودین جامعه سخن می گویند. این کتاب شگفت انگیز که در حقیقت یک کتابخانه است، نویسنده اش مردم اند و در طول این تاریخ دور و دراز، داستان های کهن ترش را اصلاح کرده اند، گاه بر حجم اش افزوده اند و گاهی هم کتاب برخی از داستان ها را پس زده و در جمع با گذشت زمان و با گذر از یک پهنه وسیع جغرافیایی، تکامل یافته و تا امروز پاییده است.