کتاب چارلی

پروفسور عزیز، مشکل این است که تو کسی را می خواهی که از لحاظ هوش ترقی کند، ولی همچنان در قفست زندانی بماند تا هر زمان که برای کسب افتخار لازم بدانی، او را به نمایش بگذاری. ولی مشکل این جاست که من یک انسان هستم.

بارها و بارها اشاره کردی که قبل از این آزمایش هیچ چیز نبودم. دلیلش را می دانم. اگر در آن زمان هیچ چیز نبوده باشم، آن مسئولیت خلق من به عهده ی تو خواهد بود و این موضوع تو را به عنوان مخلوق من جلوه خواهد داد. از این که ساعت به ساعت قدرشناسی ام را نسبت به تو نشان نمی دهم، از من متنفری. بسیار خوب. باوری کنی یا نکنی، من سپاسگزارم. ولی می خواهم بپرسم برای من چه کار کرده ای. هر کار فوق العاده ای که انجام داده باشی، به تو حق نمی دهم با من مثل یک حیوان آزمایشگاهی رفتار کنی. در حال حاضر، یک آدم هستم. چارلی قبل از این که پایش را درون آزمایشگاه بگذارد، یک آدم بود. به نظر می رسد انتظارش را نداشتی! بله، ناگهان به این نتیجه رسیدم که من همیشه یک انسان بوده ام. حتا قبل از آن عمل جراحی و این برخلاف اعتقادات و باورهای توست که یک نفر با ضریب هوشی پایین تر از صد حق توجه و تأمل داشته باشد. پروفسور نمور، فکر می کنم وقتی به من نگاه می کنی، وجدانت آزارت می دهد.

یکی از دلایل مهم دانشگاه رفتن و کسب تحصیلات عالی این است که چیزهایی را که سراسر عمر به آن باور و اعتقاد داشته ای، رد کنی یا باور کنی هیچ چیز به همان صورتی که پدیدار می شود نیست.