کتاب کسی برای دوشیزه بلندیش دسته گل ارکیده نفرستاد

ماما گریسون خانمی بود قوی با اندامی خیلی چاق و گوشت آلود. گوشت صورتش مثل دو کیسه شل از دو گونه اش آویزان بود. موهای چین دارش به رنگ مشکی تند نامطبوعی رنگ شده بود. چشمان ریز براق اش مثل شیشه سرد و بی حالت بود. یک پیراهن کثیف توری به رنگ کرم پوشیده بود. بازوهای عظیم اش با آن رگ های خونی برجسته رگه رگه. لا به لای شبکه توری پیراهن اش، مانند خمیری که از صافی رد شده باشد، بیرون زده بودند. از نظر جسمانی به اندازه یک مرد قوی بود. پیرزن زشت و ترسناکی بود و همه افراد دار و دسته اش از جمله اسلیم، به شدت از او می ترسیدند.

من باعث خجالت خودم هستم. من شخصی هستم بدون هیچ گذشته، خصوصیت یا باوری. بعضی آدم ها می توانند با این شرایط کنار بیایند چون به خدا اعتقاد دارند. من به جز خوش گذراندن به هیچ چیز دیگری اعتقاد نداشته ام.

او به سیاهی خیره ماند و اشک های جمع شده در چشمانش سرازیر شد. هوای داغ داخل اتاق، ناگهان به بدنش حمله ور شد و فشاری ظالمانه و بسیار شدید، او را به زمین میخکوب کرد. مقاومتش از دست رفته بود.