کتاب آب های شمال

کلمات، فقط صداهایی با نظمی مشخص هستند و او می تواند هر طور که می خواهد از آن ها استفاده کند. خوک ها خر خر می کنند، اردک ها کوئک کوئک می کنند و آدم ها دروغ می گویند؛ رسم زمانه به طور کلی اینگونه است.

او به خودش یادآوری می کند که بیش از اندازه فکر کردن، اشتباهی بزرگ است؛ اشتباهی بزرگ. سر زندگی را نمی شود شیره مالید یا آن را مجبور به اطاعت از خود کرد.

آن ها سرانجام در آخرین هفته ی جوئن به آب های شمال رسیدند و نیزه ی بلک، دم دمای گرگ و میش روز بعد بر تن اولین نهنگ آن سفر نشست. سامنر نیز با همهمه ی فریاد و کوفته شدن پاشنه ی پوتین ها از خواب بیدار شد و خود را بی درنگ به عرشه ی بالایی کشتی رساند. اینک تیرک های فلزی در هوا می چرخیدند و نهنگ چاره ای جز بازگشت به اعماق دریا نداشت، هرچند تنها بیست دقیقه ی بعد و یک مایل آن سوتر از آب بیرون زد و نیزه ی بلک هنوز بر بدن او پیچ و تاب می خورد. حالا خون شکار در میان تلاطم امواج و پرتوهای آفتاب می درخشید و بر پوست حیوان جاری می شد.