کتاب هنر همچون درمان

انرژی کسانی که عاشق هنرند نباید وقف اندوختن گنج پشت دیوارهای بلند شود، باید وقف گسترش ارزش های آثار هنری به طور گسترده در سراسر جهان شود. مأموریت هنردوستان واقعی باید کاهش اهمیت نسبی موزه ها باشد؛ به این معنا که حکمت و بینشی که در حال حاضر آن جا جمع شده است نباید این چنین حسودانه محافظت و دچار شیءپرستی شود، باید سخاوتمندانه و بی قاعده در سرتاسر زندگی پخش شود.

امروزه موزه ها سعی می کنند با ادعای نایابی اشیایی که در مجموعه شان دارند، بازدیدکننده ها را به خود جذب کنند. می گویند آنچه دارند نه تنها خوب که همچنین غیرمعمول و بسیار کمیاب است؛ در حالی که ایده آل حقیقی موزه ها باید این باشد که آنچه را خوب و مهم است خیلی معمولی کنند و در اختیار همه قرار دهند.

موزه زمانی نقش مهمی داشت. اشیایی را نگه می داشت که در غیر این صورت ممکن بود گم شوند؛ آن ها را در دسترس همگان قرار می داد و مجموعه حقایق موثقی درباره ی آثار فراهم می کرد؛ اما الان موزه صرفا مقدمه ای است بر یک زندگی خوب زیسته شده و نه چکیده ی آن. شامل مجموعه ای از نکاتی است درباره ی این که چطور ممکن است زیسته باشیم، اما نهایتا رابطه اش با هنر مانند رابطه ی مدرسه با زندگی است؛ در نقطه ای خاص باید پا به جهان بیرون بگذاریم و بیاموزیم که همه ی راهنماها را با همه ی احترامی که برایشان قائل ایم و سپاس گزارشان نیز هستیم کنار بگذاریم. تکمیل مأموریت موزه بستن درهای خودش است تا این که اتاق بازی، آشپزخانه، حمام، پارک و دفتر کار بتوانند معبد ارزش های ما شوند؛ همان قدر که زمانی راهروهای آرام و مرمرین گالری ها چنین بودند.