کتاب قتل در قطار سریع السیر شرق

هوا خیلی سرد بود و بدرقه یک بیگانه سرشناس کاری نبود که حسادت کسی را برانگیزد، اما گروهبان دوبسک نقش خود را مردانه بازی می کرد. عبارات مودبانه به زبان فرانسه سلیس از دهانش جاری بود. نه اینکه همه چیز را درباره بیگانه سرشناس بداند، اما مثل همیشه شایعاتی سر زبانها بود. شاهد بود که خلق ژنرال ژنرال خودش تنگ تر و تنگ تر شد تا اینکه سروکله این بیگانه بلژیکی پیدا شد که ظاهرا این همه راه را از انگلستان آمده بود. یک هفته گذشته بود، یک هفته بسیار پرتنش، و بعد اتفاقاتی افتاده بود. یک افسر بسیار برجسته خودکشی کرده و دیگری از سمت خود کناره گرفته بود. اضطراب چهره ها ناگهان از میان رفته و از برخی هشدارهای نظامی کاسته شده بود. و ژنرال ژنرال خود گروهبان دوبسک ناگهان ده سال جوانتر شده بود.

البته که مطمئنم! می دانم دارم درباره چی حرف می زنم. همه چیز را به شما می گویم. من رفته بودم روی تختم و خوابیده بودم، و ناگهان بیدار شدم… همه جا کاملا تاریک بود… من می دانستم یک مرد در کوپه من هست. آن قدر ترسیده بودم که نمی توانستم جیغ بزنم؛ منظورم را که می فهمید. سرجایم دراز کشیدم و فکر کردم: «وای! من قرار است کشته شوم». نمی توانم توضیح بدهم چه احساسی داشتم. به فکر این قطارهای کثافت افتادم و تمام آن وحشی گری هایی که درباره شان خوانده بودم. فکر کردم:«خب، به هر حال دستش به جواهرات من نمی رسد»، چون، می دانید، آن ها را توی یک جوراب گذاشته بودم و زیر بالشم پنهان کرده بودم که البته، چندان هم راحت نیست؛ چاله چوله دارد؛ منظورم را که می فهمید. به هر حال مهم نیست. کجا بودم؟ آنجا که متوجه شدید، مادام، که یک مرد در کوپه شماست. بله، خب، فقط با چشم های بسته دراز کشیده بودم و فکر می کردم چه کار باید بکنم، و فکر می کردم: «خب، فقط خدا را شکر که دخترم نمی داند به چه مصیبتی گرفتار شده ام». و بعد خودم را جمع وجور کردم و با دستم گشتم و زنگ را برای مأمور قطار به صدا درآوردم. فشار دادم و فشار دادم اما هیچ اتفاقی نیفتاد، و این طور بگویم که فکر کردم قلبم دارد می ایستد. با خود گفتم: «وای! شاید هر کسی که در قطار بوده کشته اند. به هر حال قطار ایستاده بود و سکوت بدی بر فضا حاکم شده بود. اما همان طور به فشار دادن زنگ ادامه دادم و… آه! چه نفس راحتی کشیدم وقتی صدای قدم هایی را شنیدم که دوان دوان در راهرو نزدیک می شد و بعد در کوپه ام را زد. جیغ زدم: «بیا تو»، و همزمان چراغ ها را هم روشن کردم. و، باور می کنید، هیچ کس در کوپه ام نبود.