کتاب خوشی ها و روزها;

کتاب خوشی ها و روزها

Pleasures and Days

کد کتاب : 2402
مترجم :
شابک : 978-9643051143
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 240
سال انتشار شمسی : 1403
سال انتشار میلادی : 1896
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 12
زودترین زمان ارسال : 11 آذر

معرفی کتاب خوشی ها و روزها اثر مارسل پروست

خوشی ها و روزها مجموعه ای از اشعار و رمان های نثر ساخته مارسل پروست است. این نخستین بار در سال 1896 توسط کالمان-لوی منتشر شد ، و نخستین انتشارات پروست بود. کتاب خوشی ها و روزها جلوه ای خیره کننده از تأملات فلسفی ، روایت های کوتاه ، و اشعار نثر نگاهی اجمالی به نبوغ پروست به عنوان گردآورنده احساسات و یادآوری های بسیار مبهم نشان می دهد. این مجموعه ها و داستان های کوتاه درجامعه زندگی ، عشق ، رفتار و انگیزه های شخصیت های مختلفی را به تصویر می کشند که همگی با چشمی آگاه و مشهور مشاهده می شوند. با چرخش طنزآمیز و تلخ در حال حرکت ، تصاویر پروست با تصاویر و احساسات لایه بندی می شوند. مارسل پروست شخصیت برجسته ای در فرانسه اواخر قرن نوزدهم بود. او به بهترین وجه بخاطر شاهکار هفت جلدی خود در جستجوی زمان از دست رفته به یاد می آید.
مارسل پروست
مارسل پروست با نام کامل والنتین لویی ژرژ اوژن مارسل پروست، زاده ی ۱۰ ژوئن ۱۸۷۱، درگذشته ی ۱۸ نوامبر ۱۹۲۲، نویسنده و مقاله نویس فرانسوی است. او به دلیل نگارش اثر عظیمش با عنوان در جستجوی زمان از دست رفته، یکی از بزرگ ترین نویسندگان تاریخ ادبیات قلمداد می شود.در سال ۱۸۹۲ فعالیت های ادبی جدی پروست آغاز شد و او همکاریش را با نشریه ی لو بانکه شروع کرد. در این نشریه ۱۵ مقاله از پروست چاپ شد که بعدها در کتاب خوشی ها و روزها دوباره منتشر شد. در سال ۱۸۹۶ رمان بی اعتنای وی در نشریه ی زندگی معاصر چاپ شد...
دسته بندی های کتاب خوشی ها و روزها
ادبیات فرانسه
ادبیات داستانی
ادبیات کلاسیک
دهه 1890 میلادی
داستان کوتاه
نکوداشت های کتاب خوشی ها و روزها
Pleasure and Days yields the earliest blooms from [Proust's] emerging, lifelong fascination with the labyrinths of snobbery and sexuality in Parisian high society.
خوشی ها و روزها اولین شکوفه ها را از شیفتگی [پروست] در حال ظهور و شیفتگی مادام العمر پرپیچ و خم و تمایلات جنسی در جامعه بلند پاریس نشان می دهد.
Independent Independent
قسمت هایی از کتاب خوشی ها و روزها (لذت متن)
هواهای نفسانی آدمی را به هر سو می کشاند، اما چون سپری شد شما را چه می ماند،؟ عذاب وجدان و اضمحلال روان. شادمانه می رویم و غمین باز می آییم، و خوشی های شام اندوه بامداد است. این چنین کام دل اول خوش می آید اما عاقبت می آزرد و می کشد.
اگر چنان است که سنت اگوستن می گوید، دوباره پاکدامن شدن از بودنش دشوار تر باشد، می توانم بگویم که من این نیکی دشوار را شناختم.