کتاب سمینار یونگ درباره زرتشت نیچه

نیمی از بیماری های روانزاد در کسانی بروز می کند که شهود قوی دارند، زیرا شهود این خصوصیت منحصر به فرد را داراست که مردم را از واقعیت های معمولیشان بیرون می کشد. افراد شهودی همیشه جلوتر از خود گام برمی دارند، زیرا وقایع را بو می کشند.

کسی که بعد از شوپنهاور به تضاد ها پرداخت، نیچه بود که خود فیلسوفی اخلاقی به شمار می آمد. او دقیقا در «زرتشت» با این معضل دست به گریبان است. در باقی آثارش از جمله «اراده ی معطوف به قدرت و تبارشناسی اخلاق» بیشتر به نقد تمدن بشری، آن هم همیشه با نگاهی به سایه ی تاریک موجود در ورای آن، می پردازد. پس نیچه حقیقتا یک روانشناس نوگرا و امروزی است. اگر در روزگار ما می زیست، روانکاو مشهوری می شد، زیرا برای شناخت زمینه های تاریک و انگیزه های رازآلود، نبوغی حیرت انگیز داشت.

نماد از نظر من نشانه ی چیزی نیست که من می شناسم، مانند چرخ بالداری که بر کلاه کارمندان راه آهن نقش بسته یا نمادهای فرویدی یا به اصطلاح نمادگرایی فراماسون ها؛ این ها نشانه ی چیزهایی است که به خوبی می شناسیم. نماد عبارت است از توصیف چیزی که فقط می دانم وجود دارد و چیز دیگری از آن نمی دانم. نمی شناسمش.