کتاب مار در معبد

تاجر: قراره با ده تا از اینا آذوقه مجانی به ملت بده. معلم: بنده سی تا خریدم به شرط این که علاوه بر آذوقه مشکل پوشاک خانواده ام رو حل بکنه. عکاس: به من گفته بود یه کاری می کنم که از دربه دری خلاص بشی. دیگه دوره گردی رو بذاری کنار. بقال: به منم خیلی قول ها داده بود. مثلا گفته بود تو خیابون اصلی یه دکون دو دهنه برام می گیره. قصاب: به همه از این قول ها داده. نانوا: من تمام سرمایه مو دادم و همه چیز مو گرو گذاشتم و همه اش از اینا خریدم. تاجر: حالا همه رو سر می دوونه یک سال تمام، یک سال تمامه که هی امروز فردا می کنه، امروز و فردا. معلم: همه رو عاجز کرده. جماعت: بیچاره شدیم، عاجز شدیم، از زندگی افتادیم. تاجر: (یک قدم به طرف مامورین می رود) حالا شما رو آوردیم که تکلیف ما رو روشن بکنین. معلم: تکلیف یه همچو کلاهبردار و کلاش معلومه دیگه. باید آقایون مامورین جلبش کنن. قصاب: جلبش کنن چیه؟ باهاس بگیرنش. باهاس ببرنش زندون شقه اش بکنن، به قناره بکشنش. پیرزن: (رو به مامورین) الهی خیر از جوونی تون ببینین، اول پولای مارو بگیرین و بعد هر بلایی می خواین سرش بیارین. جماعت: اول پولا، اول پولای ما. مامورین که تا آن لحظه ساکت ایستاده بودند با هم حرکت می کنند و جلو می آیند. مأمور اول: (به پادوی اول) اربابت کجاست؟ پادوی اول: (ترسیده و با خنده چاکرانه) ارباب؟... هه هه هه. مأمور اول: گفتم اربابت کجاست؟ پادوی اول: کدوم ارباب؟ مأمور اول: چندتا ارباب داری؟ همون که بهت نون می ده و تورو گذاشته این جا که گوش مردمو ببری؛ حالا کجاس؟ پادوی اول: هه هه هه... نمی دونم. مأمور دوم: (به پادوی دوم) تو چی؟ تو می دونی کجاس؟ پادوی دوم: کی؟ مأمور دوم: (با نعره) رئیست، اربابت. همون که این کلک ها رو راه انداخته. پادوی دوم: رئیس؟ ارباب؟ (به پادوی اول) تو می دونی رئیس کجاس؟ تاجر: دارن بازی درمی آرن پدرسوخته ها. معلم: این کار همیشگی شونه، خواهش می کنم شما گول تشبثات اینا رو نخورین. تاجر: حتما الانه نشسته تو خونه ش (اشاره به داخل خونه) و داره به ریش ما می خنده. معلم: مدت هاس کسی روئیتش نکرده، خودشو قایم می کنه. پادوی اول: خونه نیس، والله خونه نیس. پادوی دوم: رفته بیرون به خدا، رفته بیرون. مأمور اول: (پادوی اول را هل می دهد.) راه وا کن و گمشو. مأمور دوم: (پادوی دوم را هل می دهد) برو کنار مرتیکه. مامورین وارد خانه می شوند. پادوها ترسیده به دو گوشه خانه چسبیده اند. همه ساکت و بی حرکت چشم به در دارند. صدای جیغ زن از داخل خانه. می خواین؟ خونه نیستش، چه کار می کنین؟ چه کارش دارین؟ دست از سرش وردارین ولش بکنین.