یک شاهکار.
شاهکاری درخشان و بی نهایت تفکربرانگیز.
سرشار از فلسفه ورزی، ظرافت و پیچیدگی.
من در درون که چیزی را نشان نمی دهد، ذاتا آدمی هستم که سکه ی دو سر شیری را بالا میاندازد و برای جبران گذشته ای بیاد نمانده، علیه خودش شرط بندی می کند.
فکر کنم زندگی در جعبه بهتر از زنده نبودن باشد. اینطوری حداقل شانسی داری. می توانی آنجا دراز بکشی و فکر کنی: «خب، حداقل نمردم.»
خوشحال باش؛ اگر خوشحال هم نباشی پس زنده ماندن به چه دردی می خورد؟
در اوایل قرن بیستم و در اغلب کشورهای اروپایی، تمایزی میان نمایش های ساده و خیابانی با آثار جدی تر به وجود آمد.
اگرچه شروع «تئاتر ابزورد» اغلب در آثار آوانگارد مربوط به دهه های 1920 و 1930 در نظر گرفته می شود، خاستگاه های آن در حقیقت به مدت ها قبل باز می گردد.
مطالعه ی آثار مدرن به صخره نوردیِ ذهن تشبیه شده است. مدرنیسم به مخاطبی فعال و کنش گر نیاز دارد و خواننده ی اثر برای درک مفهوم آن، باید از ذهن خود کار بکشد.
پس کی چاپ جدید این کتاب میاد