آخر بازی، یک تجربه ی نمایشی باشکوه است.
تلفیقی از زیبایی، تصور، سرزندگی و طنزی زیرکانه.
اگر «در انتظار گودو» را دوست دارید، این نمایشنامه را بخوانید.
مغزت را به کار بنداز، می توانی؟مغزت را به کار بنداز، تو روی[سیاره ی]زمین هستی، هیچ علاجی برای آن وجود ندارد!
هیچ چیز خنده دارتر از ناراحتی نیست، این را از من داشته باش... بله، بله، ناراحتی، مضحک ترین چیز توی دنیاست. و ما در ابتدا با اختیار می خندیم و می خندیم. اما همیشه همینطور باقی خواهد ماند. بله، مثل داستان خنده داری است که بیش از حد آن را شنیده ایم، همچنان در نظرمان خنده دار است اما دیگر به آن نمی خندیم.
من عاشق نظم هستم. برای من یک رویا است. دنیایی که در آن، همه ساکت و ساکن هستند و همه چیز در آخرین جای خود و زیر آخرین گرد و غبار قرار دارد.
نمایشنامه های انتخاب شده در این مطلب، بهترین ها برای ورود به این دنیا هستند
مطالعه ی فلسفه به منظور درک چگونگی تکامل ذهن و اندیشه ی بشر در طول زمان، اهمیت بسیاری دارد
در اوایل قرن بیستم و در اغلب کشورهای اروپایی، تمایزی میان نمایش های ساده و خیابانی با آثار جدی تر به وجود آمد.
اگرچه شروع «تئاتر ابزورد» اغلب در آثار آوانگارد مربوط به دهه های 1920 و 1930 در نظر گرفته می شود، خاستگاه های آن در حقیقت به مدت ها قبل باز می گردد.
آثار بکت بدون شک در زمره ی تجربی ترین و ژرف ترین آثار در ادبیات غرب قرار می گیرند.
مطالعه ی آثار مدرن به صخره نوردیِ ذهن تشبیه شده است. مدرنیسم به مخاطبی فعال و کنش گر نیاز دارد و خواننده ی اثر برای درک مفهوم آن، باید از ذهن خود کار بکشد.
در انتظار گودو یکی از مشهورترین نمایشنامه های ساموئل بکت، و یکی از اصیل ترین و تکان دهنده ترین نمایشنامه های نسل کنونی است .
نمایشنامه ای فوق العاده و بسیار جذاب