نمایشنامه ی ابزورد، سبکی در آثار نمایشی است که پس از جنگ جهانی دوم و با آثار چند نویسنده ی اروپایی در اواخر دهه ی 1950 میلادی به وجود آمد. آثار این نویسندگان اغلب بر تفکر هستی گرایی یا اگزیستانسیالیسم استوار بود و به مشکلات انسان در مواجهه با بی معنایی زندگی خود می پرداخت.
یک جاده، یک درخت، در یک بعد از ظهر، و دو انسان منتظر—همه چیز ساده و مشخص است اما در عین حال، هیچ چیز دقیقا آنطور که به نظر می رسد، نیست.
«دراما» به صورت معمول «نمایشنامه» خوانده می شود و به خالق آن نیز «نمایشنامه نویس» و یا «دراماتیست» گفته می شود.