کتاب ارتفاع

آن هایی که ردیف های جلو بودند به نرمی حرکت کردند. دیردر با آن بلوز قرمز روشنش به سادگی قابل تشخیص بود. بقیه ی دوندگان با هم متراکم شده بودند، و شروع آن ها زیاد نرم نبود. یکی دو نفر افتادند و لازم شد آن ها را بلند کنند. تعدادی از مردان جوان که لباس دوچرخه سواری و کلاه های به پشت برگشته پوشیده بودند به «مایلی جکوبز» تنه زدند. اسکات بازوی او را گرفت و تعادل ش را حفظ کرد.

وقتی اسکات از خرید شیرینی برگشت، شروع به قدم زدن به سمت ورودی خانه کرد، بعد به سمت درخت نارون قرمز در حیاط جلوی خانه اش تغییرجهت داد. رنگ برگ ها تغییر کرده بودند، اما به لطف پاییز گرم هنوز بیشترشان مودبانه روی درخت در حال خش خش کردن بودند. پایین ترین شاخهٔ درخت شش فوت بالای سرش قرار داشت، و ظاهرش دعوت کننده به نظر می رسید. او کیسهٔ شیرینی را انداخت، دستانش را بلند کرد، زانوهایش را خم کرد، و پرید. او به سادگی شاخهٔ درخت را گرفت، کاری که یک سال قبل حتی نزدیک به انجام دادنش هم نمی شد. ماهیچه هایش هیچ از بین نرفته بودند؛ آن ها هنوز فکر می کردند می توانند مردی که وزنش ۲۴۰ پوند بود راتحمل کنند.

الایس او را به اطاق پذیرایی راهنمایی کرد، جایی که پنجره بزرگ داشت که از آن زمین گلف شهر گسل راک دیده می شد، جایی که حالا او و همسرش در آن محدوده زندگی می کردند. دکتر باب گاهگاهی یک دست گلف بازی می کرد، اما بیشتر به تنیس چسبیده بود. همسر الایس بود که از بازی گلف لذت می برد، و اسکات فکر می کرد که شاید دلیل اینکه اوقاتشان در زمستان را در جای دیگری در فلوریدا که امکانات ورزشی مشابه داشت نمی گذراندند، و همینجا مانده بودند، همین باشد.