کتاب پانزده سگ

هرمس گفت: دارم فکر می کنم چی می شد اگه حیوان ها، هوش آدم ها رو داشتن؟ آپولو جواب داد: و من فکر می کنم که آیا اون موقع، اون ها هم به ناراحتی آدم ها بودن؟ بعضی از آدم ها ناراحتند. بعضی هاشون هم نیستن. هوش براشون نعمت پر زحمتی بود. آپولو گفت: حاضرم سر یک سال بندگی شرط ببندم که اگر حیوان ها اصلا هر حیوانی که انتخاب کنی هوش آدم ها رو داشته باشند، حتی از آن ها هم ناراحت تر می شوند.

بیشتر سگ ها در سکون نشستند، شکی نبود که درگیر درک منظور شازده بودند. ولی این همه مکس زیاده از حد بود. موضوع فقط این نبود که شازده داشت زبان واضح و شریف شان را پیچ می داد، مسأله این بود که شازده ورای سگ بودن رفته بود. هیچ سگ واقعی ای نمی توانست چنین مهملاتی را به زبان بیاورد. شازده لیاقت این را نداشت که یکی از آن ها باشد.

در دفاع از طبیعت راستین شان ، کسی باید کاری می کرد. مکس می توانست حس کند که احساس فریک و فرک هم مثل خودش است، اما می خواست اولین کسی باشد که شازده را گاز می گیرد و بر او مسلط می شود یا او را وادار به تبعید می کند. بدون اینکه خرخر قابل توجهی کند ، رو به او چرخید. شازده کاملا در تیررسش بود.