کتاب بیچارگان

از اون کتاباییه که بعد از تموم کردنش مدتی فکری می‌شید. به‌نظرم این نکته باید برای همهٔ کسایی که تونستن این کتاب رو تا آخر بخونن، عجیب و حیرت‌انگیز باشه که نویسنده‌ش در بیست سالگی چنین نوشته‌ای رو خلق کرده. به‌نظرم شاهکار بود و بسیار خوندنی. مدتی با نامه‌های ردوبدل‌شدهٔ بین ماکار دیووشکین و واروارا دابراسیلوا (مامک و عزیزکِ ماکار) زندگی کردم و واقعاً لذت بردم. ترجمهٔ آقای دیهیمی بر این کتاب رو خوندم، ولی درست پس از به پایان بردنش این میل درونم شکل گرفت که ترجمهٔ خانم آرزو آشتی‌جو رو هم بخونم. امیدوارم پس از بازخوانی کتاب و خوندن نقدهاش، بتونم اپیزود صوتی‌ای رو محض معرفی و بررسی این کتاب بسازم و منتشر کنم.

من آدم خجالتی و مردم گریزی هستم ؛ دلم میخواهد مدت‌ها و مدت‌ها در همان گوشه‌ی مانوسم بمانم. ماندن در گوشه ای که به آن عادت کرده ای یک جور هایی بهتر است، حتی اگر نیمی از اوقات به غم و غصه خوردن بگذرد.

داستایوفسکی نویسنده بزرگی هست ولی سلیقه من نیست ..سلیقه خیلی بزرگان هم نبوده مثل تولستوی و ...البته یک مازوخیست روانی آشکار داشته که من دوست دارم ..به نظر من تولستوی ..همینگوی .و این دست نویسندگان بزرگ ترند تا داستایوفسکی و پیروانش چون توماس مان ..مارسل پروست و اگزیستانس‌ها ..

اثری زیبا و قابل تامل با ترجمه خوب خوب خشایار دیهیمی عزیز

غم ناشی از فقر رو می‌شه تا مغز استخوان حس کرد. به صورت مکاتبات روزمره‌ی دو شخصیت اصلی نوشته شده. تاثیر گذار و جانکاه.

۲ سال پیش این کتاب رو خوندم، این اولین نوشته داستایفسکی هستش، واقعا اسم کتاب عالی انتخاب شده چون با پوست و گوشتتون، حال و هوای بیچاره‌ها و بینواها رو حس میکنید، به پایان کتاب کاری نداشته باشید، از مسیر لذت ببرید، کاملا ملموس و قابل درکه👍🏾

کتاب درگیرودار بیچارگانه:)))و واقعا بیچارگی رو ذره ذره در این کتاب حس می‌کنید. ترجمه سلیس و ادبی، به شدت از ترجمه آقای دیهیمی لذت می‌برم و اگر شما هم میخواید علاوه بر تجربه ای متفاوت از داستان، ارتقای ادبی هم داشته باشید، به شدت همین نشر و ترجمه رو پیشنهاد میدم. ولی اگر ی ترجمه خیلی روون میخواین و ادبی پسند نیستید(البته این کتاب قالبش ادبیه!) ترجمه «نشر چشمه» از خانم «آرزو آشتی‌جو» از همه روون تره. اولین کتابی که از داستایوفسکی خوندم بوده:))

اولین رمانی بکه توی عمرم خوندم هین رمان بود. ۱۴ یا ۱۵ سالم بود. یادم نمیره وقتی تموم شد از شادی بال دراوردم . باورم نمیشد این کتابو فهمیدم.

اولین کتابی ک نیمه کاره کنار گذاشتم همین کتاب بود.با سلیقه من سازگار نبود ک ب هیچ وجه دلیلی بر بد بودن این اثر نیست.ممکنه با سلیقه بعضی افراد سازگار باشه

شخصیت اصلی کتاب، مرد میانسال کارمندیه که به شدت فقیر، احساساتی و ساده‌ست و سعی میکنه از دختر یتیم و تنهایی که بیماره، حمایت کنه و در مسیر این عشق پاک و صادقانه‌ش به دختر، از جون میایه میذاره. کتاب، به مفاهیمی مثل فقر شدید، فاصله طبقاتی، عشق، بیماری و مرگ میپردازه و با وجود اینکه اولین کتاب نویسنده‌ست، از لحاظ ادبی ارزشمند و تاثیرگذاره. کتاب رو با ترجمه خشایار دیهیمی از نشر نی خوندم که بسیار عالی بود.

ترجمه خشایار دیهیمی خیلی خوب و روون بود اما این کتاب مثل اکثر کارای داستایفسکی هیچ چیز خاصی نداره. دو نفر در قالب نامه حرفاشونو بهم میزنن. بدون جذابیت و بدون اتفاق خاص و هیجان انگیزی. وقتتون رو با خوندنش هدر ندید.

بهترین ترجمه برای خانم آشتی جو هست از نشر چشمه و از زبان روسی ترجمه شده

با مقایسه ترجمه عزیزان پرویز شهدی و خشایار دیهیمی،آقای دیهیمی ترجمه بهتری دارن.

کتابی فوق العاده از داستایوفسکی عزیز با ترجمه عالی استاد دیهیمی عمرشون طویل باد

کدوم ترجمه بهتره؟

لطفاً ترجمه‌ی خانم آرزو آشتی‌جو از این کتاب رو موجود کنید. نشر چشمه.

جالب بود؛شخصیت‌های اصلی داستان با اینکه زیر زیر خط فقر بودند،باز کتاب می‌خواندند و قرض می‌دادند.قابل توجه کسانی که می‌گویند شرایط اقتصادی "اصلا و ابدا"مجال نمی‌دهد کتاب بخوانیم.

وقتی تو را شناختم، کم کم توانستم خودم را هم بهتر بشناسم، و آنوقت به تو دل بستم؛ قبل از اینکه تو در زندگی ام پیدا بشوی، فرشته کوچولوی من، من تنها بودم، همان بهتر که فقط میخوابیدم، چون اصلا انگار در این دنیا وجود نداشتم... -از متن کتاب-

فرم بسیار جالبی داشت کتاب و عجیبه که چطوری میتونه خواننده رو جذب کنه! هرچند من نفهمیدم چرا باید اینقدر تعریفی می‌بود

این رمان شامل نامه‌هایی است که یک مرد مسن به نام ماکار آلکسییویچ به عشقش واروارا آلکسییونا می‌نویسد که همسن دخترش است و پاسخ آن را نیز مرتب دریافت می‌کند؛ نامه‌هایی که ابتدا با شرح حال تنگدستی‌شان آغاز می‌شوند و کم‌کم با توصیفِ خاطراتِ کودکی دختر و شرایط دردناک پیرمرد ادامه می‌یابند...