استرن، بزرگترین امپرسیونیست زمانه اش بود.
خنده دارترین و مفرح ترین سفری که می توان در دنیای ادبیات انگلیسی داشت.
این اثر در زمان اولین انتشار، باعث بحت و حیرت مخاطبین شد و گزندگی همان زمان را حفظ کرده است.
هرگز هیچ اهدا کننده ی بینوایی به اهدائیه ی خود امیدی کمتر از این اهدائیه نداشته است؛ زیرا در گوشه ی پرت افتاده ای از مملکت و در خانه ای گالیپوش نگارش یافته است، جایی که من زندگی می کنم و مدام می کوشم با خنده و نشاط از ناتوانایی های ناتندرستی و سایر مصائب زندگی جلو بگیرم، زیرا اعتقاد راسخ دارم که آدمی، هربار که لبخند به لب می آورد و [ از این بیشتر] هرگاه که می خندد، چیزی بر این بازمانده ی زندگی می افزاید.
من در این مردی که به او احترام می گذارم، و در این شوخی ها، کمترین شائبه ی بدنیتی و بدخواهی نمی بینم؛ من معتقدم که این مطایبات از روی صفای دل است. اما دوست عزیز، تو متوجه این نکته باش که مردم ابله قادر به ادراک چنین چیزی نیستند و مردم نابکار تمایلی به ادراک چنین چیزی ندارند و تو خودت می دانی که تحریک یکی و سربه سر گذاشتن دیگری به چه معنا است. این ها وقتی برای دفاع مشترک همدست شدند، یقین داشته باش چنان جنگی علیه تو راه بیندازند که تو را قلبا از از این جریان، حتی از زندگی بیزار کند.
اگر چیزی علیه شان بگویم نابود می شوم، و میلی به این کار ندارم. تازه اگر هم میلی داشتم جرأت نمی کردم از ترس جانم به این موضوع بپردازم. با این اعصاب و این روحیه ی ضعیف و با وضعی که در حال حاضر دارم به بهای جانم تمام خواهد شد، اگر بخواهم خودم را با پرداختن به چنین موضوع غم انگیز و حزن آوری دچار غم و افسردگی کنم. بنابراین به سلامت نزدیک تر است که پرده ای در میانه بکشم و به شتاب از آن بگذرم و با سرعتی که می توانم به نکته ی اصلی و اساسی ای بپردازم که در نظر داشتم روشن کنم- و آن این که چطور شده است که به قول شما مردمی که کمترین خرد را دارند، گفته می شود واجد بیشترین تشخیص اند.
«پست مدرنیسم» به بخشی مهم از زندگی و سرگرمی های ما تبدیل شده است. اما «پست مدرنیسم» چه ویژگی هایی دارد؟
«دنی دیدرو» از فیلسوفان تأثیرگذار در عصر روشنگری بود. شخصیتی متفکر که علاوه بر فلسفه، در نقد هنری و نوشتن نیز دستی بر آتش داشت.
وقتی اسم «تریسترام شندی» می آید، باید بدانیم که با یکی از مهم ترین آثار قرن هجدهم سر و کار داریم.
وقتی که آثار کلاسیک را مطالعه می کنید، در واقع در حال خواندن کتاب هایی هستید که نقشی اساسی در شکل گیری چگونگی نوشتن و خواندن ما در عصر حاضر داشته اند
حالا من یک سئوال دارم واقعاً استادیونسی چه نیازی به ترجمه این کتاب دیدند؟
مرحوم یونسی میگفت که ایرج پزشکزاد کتاب دایی جان ناپلئون را با اقتباس از این کتاب نوشته و برای اثبات حرف خودش آن را ترجمه کرد
من کتاب رو از یه جای دیگه خریدم ولی موقع خوندن متوجه شدم که صفحه ی۳۱۸ تا ۳۲۷ توی کتاب نیست یعنی فصل ۲۴ ام کلا تو کتاب من نیست . با این گرونی کتاب و قدرت خرید پایین واقعا بی انصافیه که انتشارات دقت لازم در کیفیت کتاب رو ندارن.کتاب من چاپ سال ۹۶ هست
الحق که ایران درست نمیشه،این جزو ساختار کتابه و راوی هم خودش داخل فصل ۲۵ راجبش حرف میزنه🤦🏻♂️😞
مشکل از چاپش نیست،کتاب اصلی هم همینطوره، نویسنده خودش اون فصل رو ننوشت و پرید فصل 25.توی فصل 25 گفته: به اندازه یک فصل خالیه.
مشکل از چاپش نیست،کتاب اصلی هم همینطوره، نویسنده خودش اون فصل رو ننوشت و پرید فصل 25.توی فصل 25 گفته: به اندازه یک فصل خالیه
کتابشو من خریدم به مبلغ ۱۲۵ تومن کمی از صحافیش دچار ایراد شده ( عطف کتاب ) اولش میخاستم پسش بدم نمیدونستم قیمتش انقدره اینجا دیدم منصرف شدم. با اینکه دچار ایراده اما خب یکم با احتیاطتر کتابو باز و بسته میکنم تا اتفاقی براش نیفته
از کدوم سایت؟
ایران کتاب عزیز بنظر میرسد " گاردین " املای کلمه "بهت و حیرت" را نمیداند. 😉
چطور شده است که به قول شما مردمی که کمترین خرد را دارند، گفته میشود واجد بیشترین تشخیص اند.( قابل توجه مسئولین)
تریسترام شَندی رمانی ست برای ارضایِ خوانندگانِ کنجکاو ؛ آنهایی که شیوههای معمولِ روایت را بَرنمی تابند و علاقه مندند که در کنارِ روایتِ اصلی، روایتهای حاشیه ای و اغلب جذابِ مرتبط یا حتی بی ربط ! به اصلِ داستان را هم بشنوند. از این لحاظ،تریسترام شندی،همانند اولیس جیمزجویس و هزارویک شب عمل میکند. دانش نامه ای از علومِ عقلی و نقلی و حتی غیرعقلی
ابراهیم یونسی جایی دربارهی این کتاب و علّتِ ترجمهی اون گفته بود که من این رمانو فقط برای این ترجمه کردم که بگم ایرج پزشک زاد طرح و ایدهی اصلیِ رمان خودشد،دایی جان ناپلئون رو از روی این کتاب دزدیده و فقط اونو ایرانیزه کرده. نمیدونم این حرف تا چه اندازه صحت داره بخصوص که این رمانو نخوندم ولی اگه صحت داشته باشه رمانِ تریسترام شندی باید یه شاهکار باشه چون کپیش ینی دایی جان ناپلئون که در زبانِ فارسی یه شاهکاره
من کتاب رو خوندم زیاد به دایی جان ناپلئون ربط نداره، شخصیت تریسترام شندی بیشتر به ملانصرالدین شبیهه
این رمان به لحاظ جایگاه، یکی تأثیرگذارترین کتابهای دنیاست، و بنظرم این حرف آقای یونسی تا حدودی درسته چون لااقل تاثیر تریسترام شندی رو میشه تو نوشته پزشکزاد واقعا حس کرد.
ایرج پزشکزاد تحت تاثیر شخصیت شوایک بوده
مطمئنا این کتاب به درد خیلیها نمیخوره. باید روایت کتاب رو تحمل کنید. هر چی جلوتر میرید متوجه هدف نویسنده نمیشید و استرن فقط همراهی صبورانه شما رو طلب میکنه.بعضی جاها احساس میکنید که نویسنده بیشتر وراجی کرده و البته در همین پیچ و تابهاست که بسیاری از عقاید عامیانه یا مکاتب فکری عصر خودش رو معرفی و نقد میکنه
جذاب و خواندنی، طنز عالی
لطفاً این کتاب فوق العاده رو موجود کنید