رمانی حیرت انگیز.
«لاهیری» خود را به سطحی جدید از موفقیت هنری رسانده است.
این کتاب بیش از آن که تصور می کنید، با شما همراه خواهد ماند.
تنها غذا می خورم، کنار دیگرانی که تنها غذا می خورند. آن ها را نمی شناسم، هرچند زیاد چهره های آشنا می بینم.
آسمان، برخلاف دریا، هرگز به کسانی که از آن می گذرند، چنگ نمی زند. آسمان چیزی از روح ما را در خود نگه نمی دارد. اصلا برایش مهم نیست. آسمان همیشه متغیر است، هر لحظه به یک رنگ، تعریف ناپذیر.
این چیزها برای من فقط یادآور فقدان و خیانت و سرخوردگی اند. بیزارم از این که صبح ها بیدار شوم و حس کنم مرا به زور به جلو هل می دهند.
جومپا لاهیری زن خوش فکر شرقی که اصالتاً بنگالی است، حتماً قصه گویی را از مادر قصه گویش شهرزاد به ارث برده است که این چنین شیرین و پرکشش داستان می نویسد.
خواندن این کتاب را پیشنهاد میکنم.
تعداد زیادی داستان ظاهرا بی ربط به هم که کنار هم جمع شده اند. شاید نشود یک خط کلی از کل کتاب ارئه کرده، به همین دلیل کتابی هست که میشود بعد از مدتی دوباره آن را خواند.