«مردگان» آخرین داستان کوتاه مجموعه دوبلینی ها نوشته جیمز جویس در سال 1914 است. این داستان طولانی‌ترین داستان مجموعه است و با ۱۵۹۵۲ کلمه، تقریبا به اندازه‌ای طولانی است که بتوان آن را به عنوان یک رمان توصیف کرد. داستان به موضوعات عشق و از دست دادن می پردازد و همچنین پرسش هایی را در مورد ماهیت هویت ایرلندی مطرح می کند.
این داستان با استقبال خوبی از سوی منتقدان و دانشگاهیان مواجه شد و مشهور توسط تی اس الیوت به عنوان "یکی از بزرگترین داستان های کوتاه نوشته شده تا کنون" توصیف شد. این داستان بعدا توسط هیو لئونارد در یک نمایشنامه تک‌پرده اقتباس شد و در سال 1987 در فیلم مردگان نوشته تونی هیوستون و کارگردانی جان هیوستون اقتباس شد.
داستان بر روی گابریل کانروی، معلم و منتقد پاره وقت کتاب متمرکز است و روابط او با خانواده و دوستانش را بررسی می کند. گابریل و همسرش گرتا دیر به مهمانی سالانه کریسمس می رسند که توسط خاله هایش کیت و جولیا مورکان برگزار می شود که مشتاقانه از او پذیرایی می کنند. پس از برخورد ناخوشایند با لیلی، دختر سرایدار، گابریل به طبقه بالا می رود و به بقیه شرکت کنندگان در مهمانی می پیوندد. گابریل نگران سخنرانی‌ای است که باید انجام دهد، به‌ویژه به این دلیل که حاوی ارجاعات آکادمیک است که می‌ترسد مخاطبانش آن‌ها را نفهمند. هنگامی که فردی مالینز مست می آید، همانطور که میزبانان مهمانی از ترس آن ها می ترسیدند، عمه کیت از گابریل می خواهد که مطمئن شود حالش خوب است و ...
کتاب مردگان
فرهنگ جاوید
جیمز جویس
اندیشه احسان
