کتاب روزگاری جنگی در گرفت

در این کشتی نمی توان با نفرات بعنوان یک فرد رفتار کرد. آن ها صرفا شماره هایی هستند که یک فضای عمودی و افقی به اندازه شش پا در سه پا در دوپا را اشغال می کنند. فضای زیادی را باید برای یک واحد فیزیکی اختصاص داد. آن ها موتورهایی هستند که برای جلوگیری از توقف می بایست بهشان سوخت رسانی کرد. می بایست مراقب محصول احتراق شان بود و آن را از میان برد. به هیچ وجه نمی توان با آن ها بمثابه فرد رفتار کرد. در روز دوم و سوم تاثیرات این روش نمایان می شود. صف منظم و بموقع تشکیل می شود، اما روز اول افتضاح است.

حالا افراد استراحت می کنند و هیچ جایی برای تحرک وجود ندارد. آن ها در طول این سفر قادر به انجام فعالیت های بدنی زیادی نیستند. پاهای زیادی وجود دارد. عمده خاطره ای که از یک کشتی نفربر در ذهن می ماند پاها هستند. یک نفر می تواند سر و دست هایش را به نحوی کنار بکشد اما چه خوابیده و چه نشسته، پاهایش مشکل ساز هستند. آن ها در هر سمتی پراکنده شده و در هرگوشه ای فرو رفته اند. از آن ها حفاظتی نمی شود زیرا عضوی از فرد هستند که احتمال آسیب دیدن شان حداقل است. برای حرکت می بایست در میان پاها قدم برداشت، و باید روی آن ها حرکت کرد.

تئاتر، تنها نهادی در جهان است که برای چهار هزار سال در حال مرگ بوده اما هیچ وقت تسلیم نشده است. برای زنده نگه داشتن آن، به افرادی سرسخت و متعهد نیاز است.