هر جمله جوری نوشته شده که انگار موجودی جاندار است.
جذاب و تکان دهنده.
داستان جایی غیرممکن به نام سکوت.
از آنجا که باید برای خودم آغازی در نظر بگیرم، اگر می توانستم آن را به آغاز محل اقامتم مربوط کنم، کمکم می کرد. آیا جایی منتظر بودم تا این مکان آماده ی پذیرشم شود؟ یا منتظرم بود تا بیاییم و ساکنش شوم؟ از هر نظر که حساب کنی بهترین این فرضیه ها، از دیدگاه سودمندی، اولی است، و من هرازگاه فرصتی نصیبم می شود تا به آن اتکا کنم.
حالا کجا؟ حالا کی؟ حالا کی؟ بی هیچ پرسشی. من، می گویم من. بی هیچ باوری. پرسش ها، فرضیه ها، این ها را می گویم این. ادامه می دهم، پیش می روم، به این می گویم ادامه، به این می گویم پیش رفتن. می شود که یک روز، هم چنان که ادامه می یابد، یک روز فقط بمانم، در کجا، به جای رفتن، به روال قدیم، برای گذراندن روزوشب در جایی هرچه دورتر، دور نبود. شاید این گونه آغاز شد.
در موقعیت من، چگونه پیش بروم؟ با سرگشتگی ای ساده و محض؟ یا با تایید و انکارهایی که به محض به زبان آوردن باطل می شوند، یا زودتر یا دیرتر؟ به طور کلی. باید ترفندهای دیگری وجود داشته باشد. وگرنه به تمامی مأیوس کننده می شد. اما به تمامی مأیوس کننده است.
«پست مدرنیسم» به بخشی مهم از زندگی و سرگرمی های ما تبدیل شده است. اما «پست مدرنیسم» چه ویژگی هایی دارد؟
مطالعه ی فلسفه به منظور درک چگونگی تکامل ذهن و اندیشه ی بشر در طول زمان، اهمیت بسیاری دارد
«روانشناسی» برای بسیاری از نویسندگان، موهبتی بزرگ است و بینشی ارزشمند را درباره ی چگونگی کارکرد ذهن انسان به آن ها می بخشد.
آثار بکت بدون شک در زمره ی تجربی ترین و ژرف ترین آثار در ادبیات غرب قرار می گیرند.
در انتظار گودو یکی از مشهورترین نمایشنامه های ساموئل بکت، و یکی از اصیل ترین و تکان دهنده ترین نمایشنامه های نسل کنونی است .
تا حد امکان برای پرهیز از خاموش شدن ، به فکر کردن پناه میبرم
این کتابهای مزخرف رو به خورد جوونها ندهید. جوانهااز این چرندیات مأیوس کننده نخوانید محض رضای خدا !به فکر خودتان وروح وروانتان باشید بکت ،کافکا ،هدایت وامثالهم دیوانههای آشغالی بودند که کثافتشون هنوز هم دامن شماها رو میگیره این همه کتابهای خوب هست کتابی بخوانید که درمانگرباشه نه بیمارکننده.نفرین به این دیوانه ها
ایران کتاب شما چراااا این نظرات اراجیف این عده ادبیات ستیز رو منتشر میکنید؟ چرا از نظراتی که از هفت خطش فحش میباره به سر و روی نویسنده به نام و بزرگی مثل بکت حمایت میکنید؟ حداقل اگر ادب رعایت نمیشه توی نظر منتشرش نکنید. الان این آقای بددهن و ده مرده گوی چه دلیل قانع کننده ای برای کثافت بودن بکت و کافکا و هدایت دارن؟ زشته آقا. حداقل شما حمایت کنید از نویسندههای بی زبان و دست از دنیا کوتاه و کتابهای نگون بختشان.
پیرو نظری که قبلا گذاشتم،متوجه شدم که دلیل اختلاف صفحات ترجمههای مختلف برای اینکه ترجمه اقای مهدی نوید همراه با نوعی نقد برای فهم بهتر کتاب هست،همچنین تفاوت فونت کلمات هم کمی در این تفاوت نقش داشته. در رابطه با خود ترجمهها هم به شخصه بیشتر با ترجمه اقای نویدی ارتباط بر قرار کردم، البته من فقط بخشهایی از ابتدای ترجمههای اقای سمی و اقای نویدی رو(بدون خواندن کتاب به زبان اصلی) بررسی کردم و چندان هم در این کار تبحر ندارم؛به نظرم هر دو ترجمه در قسمتهایی از دیگری بهتر بودن اما اگر قرار باشه در کل ترجمه ای رو انتخاب کنم ترجمه اقای نویدی برای من عزیزتر بود(البته پنهان کاری چرا، هنوز کتاب رو نخریدم و اگر بخواهم بخرم برای ترجمه همچین کتاب سخت خوانی بازهم بیشتر دقت و تحقیق میکنم)، همچنین ترجمه نشر چشمه به تازگی افزایش قیمت خورده به همین خاطر اگر که کتاب فروشیهای اطرافتون رو بگردید احتمالا کتاب رو با قیمت قدیمی(۱۱۵۰۰۰ تومان) پیدا میکنید.
ببخشید کسی میدونه دلیل اختلاف تعداد صفحات ترجمههای مختلف، برای چی هستش؟
در پایان کتاب « ننامیدنی » نشر چشمه نقد طولانی آثار بکت گنجانده شده که «نام ناپذیر » نشر ثالث این مقاله رو نداره ! دلیل کم بودن صفحات نشر جامی رو نمیدونم و برام مهم هم نیست
رمان سخت خوانی ست، هر سه جلدش، مثل تهوع سارتر که پیش زمینه فلسفی میخواد(اگزیستانسیالیسم) در این سه جلد هم باید تاحدی با فلسفه ابزورد و نیهیلیسم و کارکردش در ادبیات و تئاتر آشنا باشید تا با متن اثر ارتباط بگیرین.
مهدی نوید روان و روزآمد تره
خیلی متن ثقیل و جملات درهم تنیده ای داشت یک کلمه هم منظور کتاب رو نفهمیدم
تمام مدت نگران بودم که حرف اصلی کتاب رو درک نکردم. تا رسیدم به آخر کتاب. ساموئل بکت کتاب رو اینگونه تمام می کنه: من نمیدانم و هرگز نخواهم دانست: در سکوت شما هیچ چیز نمیدانید. شما باید ادامه بدهید. من نمیتوانم ادامه بدهم. من ادامه خواهم داد.
کدوم ترجمه از بقیه بهتره؟
سهیل سمی
ژانر سه گانه (تریلوژی) بکت به ترتیب؛ مالوی « درام » ، مالون میمیرد « تراژدی» و نام ناپذیر « فلسفی » است . در سیر این سه گانه هر کتاب که جلو میرویم مفاهیم فلسفیتر میشوند و از کتاب قبلی ساختار پیچیدهتر و از هم گسیختهتری دارند ، یعنی سیر فرم داستانها به سمت ضد ساختار بودن پیش میرود.
مالوی و مالون میمیرد را خواندم خوب بودند ولی نام ناپذیر را نیمه کاره رها کردم.
کتاب سوم از سه گانه معروف بکت، پایانی جذاب بر دو کتاب گذشته.