از بدوی ترین خرافاتی که اکثر به اصطلاح دانشمندان دچارش هستند این است که انسان می تواند بدون ایمان زندگی کند.
در تمام اعصار، انسان ها همواره در حسرت دانستن آغاز و هدف غایی وجودشان در این جهان خاکی بوده اند. دین آمده تا این نیاز را برآورده کند، همچون رشته ای تمام انسان ها را مانند برادر با هم پیوند دهد و این واقعیت را بر آنان آشکار سازد که همگی از یک ریشه اند و در زندگی یک وظیفه و یک هدف نهایی دارند.
حتی اگر نخواهیم، گریزی از این احساس نیست که ما در پیوند با تمام جهانیم. ما به واسطۀ صنعت، تجارت، هنر، دانش، و از همه مهم تر اخلاق، با یکدیگر پیوند خورده ایم.