کتاب برادران کارامازوف (2جلدی)

خب منتظر ثانیا هستیم

نشر نگاه فعلا بهترین ترجمه رو داره

باشه استاد کل دنیا روان پریش و ناقص العقلن فقط منو شما خوبیم، این چه استدلال کودکانه‌ای بود که میگید زندگی رو از بین کلمات اینها نمیشه پیدا کرد ؟ پس کجا میخواید پیدا کنید ؟ درون خودتون ؟ اون درون وقتی خالی باشه چیزی رو که پیدا نمی‌کنید تازه گمراه‌تر هم میشید، از بیرون ؟ بیرون از همه جا تهی تره، در کل تاریخ اگر هر زمانی انسانی خودش رو از منجلاب پوچی و بیهودگی نجات داده باشه مطمئن باشید ادبیات نقشی توی اون موقعیت داشته. ضمنا تمام نویسنده هایی که نام بردید روان نژند نبودند بلکه فقط رنج میبردن و از رنگ مینوشتن، چیزی که ماهم درگیرشیم

کامنت کاربر هوشنگ سراسر خنده داره ولی آخرین خط اش نکته ای مهم داره که شاید خودش هم متوجه اش نباشه؛ بله نمیتوان در بین کلمات نویسندگان و آثار نقاشان و فیلم‌های کارگردانان و موسیقی‌های با عظمت کلاسیک و مدرن، دنبال زندگی گشت. زندگی بسیار فراتر از هنر است. زندگی حاصل برهم کنش سوژه(فرد) و جهان پیرامونش است، حال اینکه چگونه داستایوفسکی قرن ۱۹ روسیِ تزاری و یا میکل آنژِ قرن ۱۵ فلورانسی در ابتدای رنسانس میخواهد ما را در قرن ۲۱ وسط خاور میانه و وسط ایران، نحوه‌ی زیست بیاموزند خود نکته ایست که خیلی از عزیزان تازه با هنر آشنا شده بهش باور دارن و معتقدن می‌توان کل معنای زندگی را در هنر جست و جو کرد! اون دوست عزیز مون هم که صحبت از سراسر تاریخ میکنه هم مطمئنن حتی تاریخ معاصر هم بلد نیست که اینچنین "تز" صادر میکنن.

ترجمه صالح حسینی به دل نمیشینه. اشکالاتش زیاده

مگه ما عمر نوح داریم که منتظر ترجمه از روسی بمانیم ترجمه رستگار و شهدی روان و خوشخوانه ترجمه حسینی و علی‌قلیان هم متین و قابل اعتماد بخوانیم و بیاموزیم و لذت ببریم

موافقم. این کتابو با ترجمه شهدی ترجیح میدم

مترجمی توانمند و دقیق هستند

افتضاح‌تر از افتضاح

اونوقت یعنی چی این جمله؟ احتمالا در یکی از حملات غش و رعشه خودش این رو گفته . خیلی فرازمینی و گیج کننده است. خوب فکر کن... عجیبه!

یعنی در نومیدی بسی امید است.

کاربر جون میتونی نخونی اگر فکر میکنی داستایفسکی غش و رعشه میرفته. فعلا شما تالستوی‌دوستها باید اینو بدونید که تالستوی جان بشدت به داستایفسکی حسادت می‌ورزیده و بخاطر همین میکوبیدش. انشالله نامه‌ای که تالستوی در اون افشاگری کرده رو سبحان اسماعیلی سیگارودی ترجمه میکنه و میخونی و میفهمی کُت تن کیه

نهنگ جان یه سوال ساده کردم، عزیز دل چرا برآشفتی؟ خب داستایفسکی بیماری صرع داشته و سال به سال بر وخامت بیماریش افزوده می‌شده. ادعای مکاشفه و کشف و شهود داشته. اینها از اثرات بیماری صرع در مراحل پیشرفته است. نمی‌خواستم ناراحتت کنم برادر بگذر ...

خطاب به کاربر سایت : من منظور شما از تمسخر داستایفسکی رو متوجه نشدم ! مقصود ایشان خیلی واضح است ، انسان در بدو تولد با گریه و زاری متولد میشود ، بزرگ و بزرگتر که شد ، مشکلات و غم‌ها بر او مستولی گشته ، گاهی احساس تنهایی گاهی افسردگی و گاهی از اینکه فکر میکند از کجا آمده ؟ برای چه و به چه هدفی آمده ؟ و به کجا می‌رود ؟ ، اندوهگین میگردد . طبق گفتمان‌های فلاسفه بزرگ ،در برایند غم و شادی در انسان، با اختلاف بالایی غم بر شادی چیره است . لذا داستایفسکی دوست ندارد بشر همینگونه بماند ! توصیه می‌کند به طور به خصوص و مستقل به دنبال شادی نگردید ، بلکه شادی‌های کوچک را از میان اندوه‌ها برگزینید

منبع این که میگید ادعای مکاشفه و کشف و شهود داشته رو میشه بفرمایید؟

نهنگ گرامی : ابتدائاً عذر میخوام که پاسخ کاربرسایت رو با پاسخ شما اشتباه گرفتم. در مورد جمله داستایفسکی علت سخن طنز آلود من این بود که ایشان چشم بسته غیب فرموده . آخر از زمان انباذقلس و فیثاغورس همه میدونستند که عمر انسان مسیری سراسر رنجه، همراه با لحظات کوتاه لذت _. در مورد سوال کاربرسایت : سیر داستان نویسی داستایفسکی نشان از شدت گرفتن بیماری او داره در برادران کارامازوف به اوج پریشان گویی و خود پیامبر انگاری او می‌رسیم. فلسفه بافیهای بی ربط و دینگرائی افراطی و حتی بیمارگونه . تو گویی از عالم مأورا مکاشفاتی کرده و به شهودی رسیده . شاید هم بواقع چیزهایی حس میکرده که براش باور پذیر بوده. بی دلیل نیست که شخصیتی مثل فروید شیفته او و بالاخص این آخرین کتاب او شده . او بوضوح رهایی و رستگاری انسان رو باور به مسیح البته از نوع دیدگاه مذهب ارتدوکس روسی میدونه . هر نوع تجدد طلبی و ترقی خواهی یا تحول طلبی اجتماعی رو بدعت و دور شدن از انسان مورد قبول خودش یعنی انسان باورمند به آرمان‌های روسیه کهن و آیین پاک مسحیت ارتدکس می‌انگاره. دوستان در مورد بیماری صرع چند تا مقاله یا اگر تونستید کتاب بخونید. خیلی بیماری جالب توجه ای . یک نوع ارتباط لحظه ای نابهنجار نورون‌های مغزه . مثل رعد و برق میمونه ولی در مغز انسان. خیلی افراد خارق العاده ای مبتلا به این بیماری بودن. در لحظه شروع حمله صرع فرد مصروع بوی خاصی رو حس میکنه که این بو از غدد درون ریز بدن خودش ترشح شده. زمان براش بسیار طولانی به نظر میاد مثلا به عقربه ثانیه شمار ساعت نگاه میکنه و زمان حرکت عقربه برای او به اندازه دقیقه ای به نظر میرسه . حالت سرخوشی ناب هم داره حس آگاه شدن یا رهاشدگی همچنین حالات عذاب آور هم داره. لیست افراد مشهور و نابغه که این بیماری رو داشتن بسیار زیاده. یکیشون خیلی معروفه ولی من جرئت نام بردن ازش رو ندارم.

سپاسگزارم از شما. داستایفسکی ایدئولوژی و نظریه جدیدی مطرح نکرده ، در واقع هر آنچه از گذشتگان بوده رو در قالب جمله‌های کوتاه به مخاطب ارائه کرده . این موضوع رو هم باید مد نظر داشت ، داستایفسکی به دلیل اینکه یک نویسنده پر مخاطب بوده و هست ، عامه مردم اولین و آخرین سخنان فلسفی عمرشون رو از او به یادگار دارند

بله درجه یکه. مخصوصا به جهت اینکه مرحوم رستگار با متون دینی عهد عتیق و جدید آشنا بودن و تسلط خیلی کاملی به این موضوع داشتن. ترجمه از روسی این اثر با توجه به اینکه چاپ اول خواهد بود توی این برهه زمانی قیمت فوق العاده بالایی خواهد خورد. مگر اینکه بعد از انتشار ترجمه‌ی روسی یک مقایسه با ترجمه‌های موجود انجام بشه که مخاطب متوجه بشه اگر ترجمه به صورت خیلی جدی تفاوت نداره بجای اینکه روسی رو با قیمت فوق بالایی بخره بیاد همین ترجمه‌های موجود که مترجمان خوبی هم برگردان کردن رو تهیه کنن و بخونن. مهم خوندن کتابه که نه چیزی ازش کم شده و نه اضاف شاید تفاوت در نوع ترجمه و نسخه‌ای که از روش ترجمه کردن فرق بکنه. که خب مترجمان انگلیسی هم این کتاب رو از روسی ترجمه کردن و این مترجمان ایرانی هم از انگلیسی ترجمه کردن. بالاخره آنها هم به ترجمه اثر به انگلیسی وفادارانه عمل کردن

من خوندم و راضی هستم

اونوقت باید دوره ۴جلدی بخری با قیمت ۳ میلیون

کاملن موافقم. ۹۰ درصد دوستان فقط بخاطر اینکه نویسنده‌ی کتاب داستایوفسکیه اینقد ازش تعریف و تمجید میکنن وگرنه برادران کارامازوف بهترین اثر داستایوفسکی نیست. پیشنهاد میکنم جنایت و مکافات رو مطالعه کنید.

عزیز جان ، با احترام به شما ، انگار کلا علاقه ای به کتاب خواندن ندارید .شروع رمانی مثل برادران کارامازوف که خیلی جذاب‌تر و خوشخوان‌تر از کتابی مثل ابله یا مزاح بی پایان است ! اگر دکتر فاستوس یا کتابهای گونتر گراس رو می‌خواندید در چند صفحه ابتدایی استوپ می‌کردید و به صد صفحه هم نمی‌رسیدید. خلاصه ، قضاوت کل کتاب ۱۱۰۰ صفحه ای بخاطر ۱۰۰ صفحه ، نقد کتاب نیست بیشتر مضحکه ست

دقیقا من هم همین برداشت روداشتم وهمین هفته پیش درجلسه نقد این رمان من هم به این نکات اشاره کردم نمی‌دانید با چه هجمه هایی روبرو شدم که ناگفته نماند جانبداری رهبر جلسه به نظرم بیشتر زمینه ساز هواداری کورکورانه افراد شد

دوست عزیز با کمال احترام، لیاقت شما رمان‌های کالین هوور و اراجیفات نشر مجازی هست، نه شاهکاری مثل این کتاب. دلیل اینکه کتاب پر از نظرات دینی و فلسفیه اینه که این کتاب دقیقا دو سال قبل از مرگ نویسنده نوشته میشه و سرآمد کل زندگی داستایفسکی به حساب میاد. چیزی که توی این داستان میتونه خواننده رو جذب کنه سیر داستانی نیست، بلکه شخصیت سه برادر(بجز اسمردیاکوف) هست که توی طول داستان باهاشون آشنا میشیم و به نظر بنده بی نهایت جذابه. البته دلیل اینکه شما خوشتون نیومده میتونه این هم باشه که آشنا نبودید با آثار داستایفسکی. من هم اولین کتابی که از ایشون شروع کردم برادران کارامازوف بود و اون موقع اصلا نپسندیدم. اما حالا بعد از خوندن تقریبا تمام آثارش خیلی لذت میبرم از خوندن ابن کتاب

جناب جعفر پور حرف دل ما را نوشتید . من به عکس شما اواخر دهه هشتاد رمان را کامل خواندم( ترجمه صالح حسینی) و همین احساس شما را نسبت به کتاب داشتم . به نظر می‌رسد بیماری داستایفسکی (صرع و مالیخولیا) از کیفیت داستان پردازی او در اواخر عمر کاسته و بر حجم فلسفه بافی و مذهب گرایی او افزوده است . بی تردید شاهکار ماندگار او جنایت و مکافات است که هرگز قادر به تکرار آن نشد .در جنایت و مکافات همه المان‌ها به اندازه و در جای خود است و همین کتاب هم برای اثبات بزرگی داستایفسکی کافیست .

دوست عزیز احتمالا شما دنبال داستان هستید. در رمان‌های برجسته، داستان در مرحله دوم و حتی سوم قرار دارد. لایه‌ی اول یک رمان معتبر ادبیات آنست. انتخاب واژه‌ها و چیدمان آنها و شیوایی کلام‌. مرحله دوم اندیشه نهفته در رمان است که خیلی مهم است و شما آنرا حرفهای پراکنده با بوی فلسفه خوانده‌اید در حالیکه عین فلسفه و اندیشه است. داستانِ رمان در مرحله آخر قرار دارد و در واقع محملی‌ست که ادبیات و اندیشه بر آن سوار میشوند و میتواند به اشکال مختلف بیان شود. بردوام باشید

کاغذ باطله چیه دیگه ! کاغذ بالکی اولا برای طبیعت ضررش کمتره دوما سبک تره اتفاقا چاپش هم گرون‌تر از کاغذ سفیده طولانی مدت کمتر خسته میکنه و ... اگه هم میگی اشتباهه برو انتشاراتی‌های خارج از کشورو ببین همشون کاغذ بالک استفاده میکنن

آقا ما این کاغذ بالکی رو نخوایم باید کی رو ببینیم.

جناب فرهنگیان، کاغذ بالک و کاغذ باطله فرق‌های اساسی باهم دارند . اکثر انتشارات باطله را بجای بالک به مردم میفروشد . و اما معایب این نوع کاغذ‌ها : حجم کتابخانه دوبرابر می‌شود به دلیل ضخامت بیشتر نسبت به کاغذ تحریر ، دوامشان نسبت به کاغذ تحریر بسیار کمتر است ، چاپ بر روی آنها اغلب خوب نمی‌افتد مثل کتاب‌های نشر ثالث. در باقی کشورها به دلیل حمایت از مصرف کننده ، این نوع کاغذ‌های ارزان قیمت در اختیار مردم قرار میگیرد و در عوض قیمت مناسبی دارند و میتونید فرق قیمت با ایران رو در سایتی مثل آمازون ببینید ، ولی در ایران یک کتاب هزار صفحه ای با کاغذ باطله، یک میلیون قیمت خورده