کتاب سلاخ خانه شماره پنج

نشر ثالث گالینگور هستش

به تصور من هیچ چیز جالب و خنده داری درباره‌ی کشتن و شکنجه‌ی انسان‌های بی گناه یا حتی گناه کار جود نداره . "طنز سیاه" یا هر اسم دیگه ای ...یه مسائلی هست که هیچ وقت نباید باهاشون شوخی کرد. خوبه که آدم گاهی اوقات یه مرزهایی هم برای خودش قائل بشه وگرنه که بی قید و بند بودن اونقدرها هم کار سختی نیست

سلاخ خانه‌ی شماره‌ی پنج یه داستان علمی تخیلی درباره‌ی مردی به نام "بیلی" هست که در زمان سفر میکنه و توسط آدم‌های فضایی دزدیده میشه :| لابه لای داستان گریزهایی به جنگ جهانی دوم و اشاره هایی به جنایات آمریکایی‌ها در "درسدن" میشه

این کتاب یک شخصیت جدید به شخصیت‌های دوست‌داشتنی دنیای ادبیات و کتابخوانی شما اضافه می‌کند؛ جناب بیلی پیل گریم. بیلی پیل گریم از وقتی توسط ترالفامادوریها دزیده می‌شود، بارها و بارها در زمان سفر می‌کند و در سال‌های گذشته و آینده‌ی زندگی خودش جا به جا می‌شود... . . . #معرفی_کتاب_با_ایران_کتاب

اثری ضد جنگ با تمرکز روی بمباران وحشیانه شهر درسدن آلمان توسط نیروهای متفقین. اثری خواندنی ولی نه بزرگ البته شاید آنطور که می‌گویند از سانسور لطمه دیده.

چه زمانی موجود میشه؟ من کلی منتظر موندم

کتابی علمی تخیلی که به رخدادهای تاریخی جنگ جهانی میپردازه . بسیار شیرین و دلچسب . درسته که فیلمش هست اما به نظر من کتاب یه چیز دیگس

داستان کتاب درباره شخصی هست که از جنگ بر میگردد اما دیگر آن آدم سابق نیست.در این کتاب به خوبی با طنزی تلخ روایتی ضد جنگ گونه ارائه میشه و خواننده به خوبی با آن همراه میشه

معجونی از چیزهای گوناگون و زمان‌های گوناگون است. جنگ و فجایع جنگ هم به صورت استعاره‌های مهمتری از سرگردانی و وحشت بشری ارائه می‌شود.

سلاخ‌خانه شماره ۵ فصل‌های کوتاهی دارد، پاراگراف‌ها و جمله‌بندی‌ها جدا از هم که ترکیب آن‌ها ساختمانی بدیع و یک‌پارچه می‌آفریند و معنایی کلی را القا می‌کند. در این کتاب زمان‌ها درهم آمیخته‌اند و پایان ماجرا را ما در اول رمان درمی‌یابیم، اما در میان این دو نقطه، از جملگی رخدادهای زندگی قهرمانان آگاه می‌شویم. وقایع زندگی قهرمان اول، یک خطی و مستقیم نیست و همین به دور بودن از توالی زمانی، نمایانگر این واقعیت است که او فقط یک موجود شناخته شده و معمولی نیست که تحولات مختلفی را از سر می‌گذراند، بلکه

ترجمه‌ی نشر یوبان بسیار ضعیفه. جدا از سانسورهاش، لحن طنز کتاب رو به کل از بین برده

کاش ترجمه‌ی علی اصغر بهرامی هم موجود بود